บทที่ 456: หลอกตัวเอง

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ได้รับคําตอบ "แม่ หนูคิดถึงคุณ!" เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่คําตอบจากวิลเลียมเพราะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเรียกเธอว่าแม่ของเขา นาตาลีรู้ว่าคนที่ส่งข้อความต้องเป็นวาเลเรียซึ่งทําให้ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ําตาทันที "วาเลเรีย แม่ก็คิดถึงลูกเหมือนกัน!" " แม่ แค่อดทนต่อไปอีกนิด เขาบอกว่ายังมีบางสิ่งที่ยังไม่ได้รับการจัดการ เมื่อทุกอย่างสงบลงเราจะอยู่ด้วยกันได้!" "แม่รู้! วาเลเรีย หนูต้องฟังเขาและรักเขาสุดหัวใจ อย่าเป็นเหมือนแม่" "โอเคค่ะ ไม่มีใครสามารถแยกเราออกจากกันได้!" รอยเท้ามาจากทางเดิน เธอจึงรีบตอบว่า "มีคนมา แม่จะออกไปก่อน" เธอลบข้อความและแสร้งทําเป็นอ่านข่าวในโทรศัพท์ของเธอ ประตูถูกผลักเปิดออกและคนที่รับผิดชอบดูแลเธอเข้ามา ผู้ดูแลถือกระติกน้ําร้อนไว้ในมือและพูดว่า "ประธานการ์เซีย ลูเซียนทําซุปให้คุณ คุณทานสักหน่อย" "เอาไปทิ้ง ฉันไม่อยากดื่มตอนนี้!" เธอส่ายหัว "คุณควรจะทานบ้างนะคะ ร่างกายของคุณจะไม่สามารถรับมันได้ถ้าคุณไม่กินเลย!" ผู้ดูแลเปิดขวดและเทซุปแสนอร่อย มันเป็นซุปที่เธอโปรดปรานและมันมีกลิ่นอร่อยมาก ลูเซียนรู้รสนิยมของเธอเป็นอย่างดี นอกจากจะปล่อยให้เธอกินยาแล้ว นา