บทที่ 445: ล่วงหน้า

ทาลิธาไม่เคยอับอายขายหน้ามาก่อน เมื่อเธอจากไปเธอคิดว่าอาร์เชอร์และกวินจะหยุดเธอจากการจากไป อย่างไรก็ตามทุกคนในห้องปฏิบัติต่อเธอราวกับว่าเธอมองไม่เห็น ยกเว้นเพสลีย์ที่ติดตามเธอออกไปไม่มีใครสนใจเธอ หลังจากที่เธออยู่ในรถอย่างปลอดภัยน้ําตาของเธอก็เริ่มไหลอาบแก้มอย่างควบคุมไม่ได้  เมื่อเธอเห็นสิ่งนี้เพสลีย์ก็หยิบทิชชู่ออกมาแล้วยื่นให้เธอ "ทาลิธา อย่าโกรธ!" "ฉันจะไม่โกรธได้อย่างไร ดูปู่และลุงของฉัน พวกเขาจะทําสิ่งนี้กับฉันได้อย่างไร? วาเลเรียเป็นเพียง นางตัวร้ายที่ผู้หญิงบางคนให้กําเนิด ดังนั้นทําไมพวกเขาถึงปฏิบัติต่อเธอเหมือนสิ่งที่มีค่า! แล้ววิลเลียมเป็นอะไร เขาไม่รู้เหรอว่าเขากับวาเลเรียเป็นญาติกัน? ฉันไม่เชื่อว่าพวกเขาจะแต่งงานกันง่ายๆ ขนาดนั้น!" ทาลิธาและเพสลีย์เป็นเพื่อนร่วมชั้นและพวกเขาสนิทสนมกันมาก ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ปิดบังความสัมพันธ์ของวาเลเรียและอาร์เชอร์จา เพสลีย์ และสาปแช่งอย่างโกรธเกรี้ยว เพสลีย์ถอนหายใจและช่วยทาลิธาเช็ดน้ําตา "ฉันรู้ว่าคุณอารมณ์เสีย ใจเย็น ๆ ก่อนแล้วค่อยคิดหาทางแก้แค้น" "ฉันจะทําอะไรได้บ้าง? เห็นได้ชัดว่าปู่และลุงของฉันกําลังช่วยวาเลเรีย" "คุณยังมีป้าของคุณอยู