บทที่ 43: สิ่งเดียวที่มีคือความยินดีเป็นอย่างยิ่ง

คำพูดของเมสันทำให้เกิดความโกลาหล ทุกคนมองไปที่ริชาร์ดและวาเลเรีย คนหนึ่งเป็นเพลย์บอยรูปหล่อที่มีชื่อเสียง อีกคนเป็นหญิงสาวสวย ทั้งคู่ค่อนข้างเข้ากันได้ดีในแง่ของรูปลักษณ์ หลังจากที่เมสันพูดอย่างนั้น เขาตัดสินใจที่จะดำเนินการต่อ "ผมรู้ว่าซีอีโอ ของกลุ่มบริษัท วูล์ฟ มาร์คัส ฟิล์ด สนิทกับคุณมาก ตอนนี้ทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว และกลุ่มบริษัทวูล์ฟไม่มีเวลาทำลายหลักฐานให้คุณ โปรดขอให้กลุ่มบริษัท วูล์ฟ แสดงบันทึกห้องพักในโรงแรมจากสัปดาห์ก่อน มาดูกันว่าคุณจะเถียงได้อย่างไร!" "คุณเสียสติไปแล้วเหรอ?" ริชาร์ดยิ้มอย่างเหยียดหยาม "ตราบใดที่คุณเอาบันทึกออกไป คุณจะรู้ว่าผมเสียสติหรือไม่!" เมสันปฏิเสธที่จะยอมอ่อนข้อให้ "คุณคงไม่กลัวใช่ไหม?" "ทำไมผมจะไม่กล้าล่ะเมสัน? ผมสามารถอธิบายให้ชัดเจนว่าผมอยู่ที่แคนาดาเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว และกลับมาเมื่อคืนนี้ ผมมีบันทึกการเข้าและออก นอกจากบันทึกเหล่านั้นแล้วผมยังมีพยานอื่นๆ เช่นกัน คิดจะใส่ร้ายผมเหรอ? ฝันกลางวันอยู่หรือเปล่า?" "ใช่ ริชาร์ดไปกับเราในตอนนั้น เราอยู่กันเจ็ดคนและออกไปด้วยกัน คุณเสียสติและนึกเรื่องทั้งหมดนี้ขึ้นเองใช่ไหม?" ทันใดนั้นบุคคลที่ไปแคนาดากับริชาร์ด