บทที่ 429: จะฆ่าเขา

วิลเลียมมองไปที่กวินพร้อมกับไขว้แขน เขาอารมณ์ไม่ดีที่จะจัดการกับเขา "เฮ้ย! ผมไม่ชอบสัตว์ร้ายสองตัวนี้ คุณควรจะพาพวกเขาออกไปหรือผมจะให้ใครสักคนขายพวกเขา!" กวินหยุดแสดงท่าทีทันทีที่วาเลเรียไม่ได้อยู่ที่นี่ "วิลเลียม มาทําข้อตกลงกันเถอะ!" "ผมไม่สนใจมัน!" วิลเลียมปฏิเสธโดยตรง "ถ้าผมเห็นด้วยกับการแต่งงานของคุณ คุณจะให้วาเลเรียยอมรับได้ไหม..." "ฮะ! การอนุมัติของคุณไม่สําคัญเลยเพราะมันไม่ใช่เรื่องของคุณ!" วิลเลียมปฏิเสธอย่างไร้ความปราณี "ไอ้เด็กเลว! ผมเป็นปู่ของเธอและผมเป็นหนึ่งในญาติสนิทที่สุดของเธอ คุณจะเห็นแก่ตัวได้อย่างไร? คุณจะไม่พิจารณาความรู้สึกของเธอเลยเหรอ? ตอนนี้เธอได้พบครอบครัวของเธอแล้ว มันจะดีกว่าไหมที่เธอจะอยู่กับเรามากกว่าการอยู่คนเดียว" "คุณเป็นคนเหงาเหรอ? เธอจะอยู่คนเดียวได้อย่างไรในเมื่อลูกๆ ของเรากับผมจะอยู่ด้วยกันกับเธอ เธอจะไม่เสียเวลาและพลังงานกับคนอย่างคุณที่ไม่เกี่ยวข้องกับเธอ!" เขาสูญเสียความภาคภูมิใจเมื่อวิลเลียมดื้อรั้น "ดูสิ... วิลเลียมผมรู้ว่าคุณโกรธ ผมยอมรับว่ามันเป็นความผิดของเรา โปรดช่วยฉันด้วยและฉันจะเห็นด้วยกับสิ่งที่คุณขอ!" "ฮะ! แล้วถ้าจะอยู่ห่างจากวาเลเรียล