บทที่ 419: ความเสียใจไม่มีประโยชน์

นาตาลี สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้งเพื่อสงบสติอารมณ์ และเธอก็นึกถึง วาเลเรีย อีกครั้ง ถ้า วาเลเรีย รู้ว่านาตาลีเป็นคนเลวทรามขนาดนี้ เธอคงจะผิดหวังใช่ไหม? เมื่อนึกถึง วาเลเรีย ที่มองมาที่เธอด้วยความไม่เชื่อและความผิดหวังนาตาลี ก็เสียใจกับสิ่งที่เธอปล่อยให้ ลูเซียน และกอนซาเลซ ทําเมื่อคืนนี้ อย่างไรก็ตามความเสียใจนั้นไร้ประโยชน์เนื่องจากเหตุการณ์ได้เกิดขึ้นใมาแล้ว เธอเดินไปรอบ ๆ อย่างเป็นกังวล ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นและมันก็เป็นสายจาก ลูเซียน "ประธานาการ์เซีย, ฉันคิดว่า... ฉันคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติ!" "ฮะ? เรื่องอะไร?" "ตํารวจปิดรีสอร์ทแล้ว แต่ไม่มีข่าวจาก กอนซาเลซ นี่มันแปลกเกินไป! เป็นไปได้ไหมว่าตํารวจกําลังสงสัยเขาอยู่" "เป็นอย่างนั้นเหรอ?" นาตาลี ถาม "นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันกังวลในตอนนี้ หากตํารวจสงสัยเขามันจะแย่มาก แผนเมื่อคืนนี้ครอบคลุมมากและเราไม่ทําผิดพลาด นอกจากนี้กอนซาเลซ จะดําเนินการก็ต่อเมื่อตํารวจพบว่าเราอยู่เบื้องหลังสิ่งนี้ อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถรู้ทั้งหมดนี้ได้ใช่ไหม?" ลูเซียน สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ "เป็นไปได้ไหมว่า อาร์เชอร์ สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง? เขาฉลาด ฉัน