บทที่ 416: สู้เพื่อ วาเลเรีย

น่าเสียดายที่ เลมอนต์ ไม่ใช่ อาร์เชอร์ อาร์เชอร์เป็นคนที่อดทนและเขาไม่โกรธเลย "เอาล่ะ ฉันจะโทรหาคุณเมื่อคุณมีเวลา." วิลเลียม ยืนขึ้นอย่างเกียจคร้านและพูดว่า "เอาล่ะ เราจับฆาตกรได้แล้ว ถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องจากไป มันอึดอัดถ้าเรายังคงอยู่ที่นี่ต่อไป" ทุกคนก็ออกจากห้องและขึ้นรถเพื่อออกจากรีสอร์ท ในที่สุด เลมอนต์ ก็ไม่สามารถควบคุมความโกรธของเขาได้อีกต่อไปดังนั้นเขาจึงระบายความไม่พอใจกับ วิลเลียม หลังจากที่เขาเริ่มขับรถ "คุณซอนเดอร์ส วิลเลียม หยิ่งเกินไปแล้ว! เอ่อ! เขาเป็นนักต้มตุ๋นที่พยายามจะขจัดคุณออก!" "มันไม่สําคัญหรอก ฉันจะคิดว่ามันเป็นการให้เงินค่าขนมแก่ วาเลเรีย" อาร์เชอร์ ไม่สนใจเรื่องนี้ "ฉันเข้าใจว่าคุณรู้สึกเสียใจกับเธอ แต่ วิลเลียม เกรั้ยวกราดเกินไป! เขารู้ว่าคุณเป็นพ่อตาของเขาและยังคงกล้าที่จะยุ่งกับคุณ ใครจะเป็นคนดูหมิ่นเช่นนี้? มันยอมรับไม่ได้!" อย่างไรก็ตาม อาร์เชอร์ ไม่โกรธ " ทําไมคุณถึงโกรธในขณะที่ฉันไม่ได้สนใจเขา? เขาขาดเงินหรือเปล่า? ในความเป็นจริงเขาแค่ต้องการระบายความโกรธที่มีต่อ วาเลเรีย ฉันไม่ได้เลี้ยงดูเธอมา 20 ปีแล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันรู้สึกเสียใจกับเธอ ฉันจะทํา