บทที่ 37: ยิ่งสูงยิ่งหนาว

สามวันต่อมา งานเลี้ยงประจำปีของบี ซิตี้ ได้เริ่มต้นขึ้น แอชลีย์ และแม่ของเธอได้ไปที่สถานที่จัดงานหลักอย่างโรงแรมวูล์ฟ กรุ๊ป ตามที่ต้องการ เป็นครั้งแรกที่พวกเขาทั้งสองได้เข้าร่วมการพบปะที่ใหญ่เช่นนี้ ช่วงหลายวันนี้พวกเขาได้ฝึกมารยาททางสังคมที่บ้านทุกวันนี้ เพื่อไม่ให้ทำให้ขายหน้า โรนัลด์จึงซื้อเครื่องประดับและเสื้อผ้าให้พวกเขา ว่ากันว่าเสื้อผ้าทำให้ผู้ชาย ชุดที่ได้รับการตัดมาอย่างดีเยี่ยมทำให้แอชลีย์ดูสวยและดึงดูดใจ จูลี่วัยกลางคนก็เปลี่ยนไปมากเช่นกัน เธอดูสวยและสง่างามมากเมื่อสวมชุดเดรสที่ตัดเย็บมาอย่างดีพร้อมและเครื่องประดับ เมสันไปงานเลี้ยงกับแอชลีย์ และโรนัลด์ไปกับจูลี่ เมื่อเมสันมารับแอชลีย์ เขาคิดว่าโรนัลด์จะพาวาเลเรียมาด้วย แต่เมื่อเขาเห็นว่าเป็นแม่ของแอชลีย์ เขาก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เขาอดไม่ได้ที่จะถาม "ทำไมผมไม่เห็นวาเลเรีย?" โรนัลด์ไม่ได้เผยเกี่ยวกับการหายตัวไปของวาเลเรีย และแอชลีย์ก็ไม่ได้บอกเมสันด้วย ตอนนี้เมสันถามแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าเขายังคงห่วงใยวาเลเรีย แอชลีย์รู้สึกขุ่นเคืองแต่ยิ้มแล้วพูดว่า "วาเลเรียโกรธพ่อฉันมาก เธอไม่กลับบ้านมาหลายวันแล้ว" "เธอไม่กลับบ้านหลายวันแล้ว?