บทที่ 372: นั่งทานข้าวด้วย

ชายชรายิ้มแย้มแจ่มใสและมองวาเลเรียอย่างอ่อนโยน "คุณผู้หญิง ไม่มีโต๊ะเหลืออยู่เลย  ฉันนั่งกับพวกคุณได้ไหม" เมื่อเห็นว่าชายชราคนนั้นแก่ชราและเขามาคนเดียว วาเลเรียพยักหน้า "แน่นอน!" เธอย้ายไปด้านข้างและปล่อยให้ชายชราที่ยิ้มอย่างมีความสุขนั่งข้างๆเธอ เมื่อเห็นว่าเธอกําลังจะสั่ง เขาก็ยิ้มและพูดว่า "ฉันแก่แล้วและฉันไม่เห็นเมนูอย่างชัดเจน คุณช่วยฉันสั่งให้ฉันได้ไหม คุณผู้หญิง" "ได้ค่ะ คุณผู้ชาย คุณอยากกินอะไรคะ" วาเลเรียสุภาพกับเขามากเมื่อเธอเห็นว่าเขาเป็นมิตรและใจดีแค่ไหน "ฉันไม่รู้จะกินอะไรดี ทําไมคุณไม่สั่งและฉันเลี้ยงคุณและเพื่อนของคุณละ" "อ๋อ... ไม่เป็นไรค่ะ  ฉันจะเลี้ยงคุณเอง!" เนื่องจากพวกเธอให้เขานั่งที่โต๊ะของพวกเขา และเขาเป็นชายชราที่เป็นมิตรเธอจึงไม่ตระหนกอะไร " คุณผู้หญิง คุณใจดีมาก นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นผู้หญิงที่ใจดีและน่ารักเช่นนี้ในชีวิตของฉัน!" ยิ่งกวินมองวาเลเรียนานเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งชอบเธอมากขึ้นเท่านั้น เธอเป็นคนใจดีและน่ารักและเธอเรียกเขาว่า 'คุณผู้ชาย'! มันจะดียิ่งขึ้นถ้าเธอเรียกเขาว่า 'คุณปู่' จะดีแค่ไหนถ้าเขาบอกเธอได้ว่าเธอเป็นหลานสาวของเขาเพื่อที่เขาจะได้พาเธอกลั