บทที่ 349: แอ๊บบี้ คลาร์ก คือผู้หญิงของผม

ไมเคิลกลับไปร่วมงานวันเกิดของปู่ของเขา เขาได้รับโทรศัพท์จากแอ๊บบี้ แต่หลังจากนั้นเขาก็ไม่สามารถโทรติด ไม่มีการตอบกลับจากเธอในวอตส์แอปป์ด้วย เธอปิดกั้นเขาและสิ่งนี้ทําให้เขาวิตกกังวล วันเกิดครบรอบ 80 ปีของปู่ของเขาไม่ใช่สิ่งที่จะเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าจากไปก่อนงานวันเกิดจะจบเขาทําได้เพียงขอให้บอดี้การ์ดไปหาเธอ เมื่อบอดี้การ์ดกันพบแอ๊บบี้เขาก็โล่งใจ เขาจากไปทันทีเมื่ออาหารเย็นสิ้นสุดลงและรับสายโทรศัพท์จากบอดี้การ์ดของเขา หลังจากได้ยินสิ่งที่บอดี้การ์ดพูดเขาก็ดุทันทีว่า "คุณเป็นบ้าหรือเปล่า ทําไมคุณไม่หยุดสิ่งนี้ไม่ให้เกิดขึ้นทันที?" บอดี้การ์ดในชุดดํารีบวิ่งตามพวกเขาไป แอ๊บบี้กําลังได้รับความช่วยเหลือจากชายสองคนในลานจอดรถ บอดี้การ์ดของไมเคิลปิดกั้นเส้นทางของพวกเขาและพูดว่า "ปล่อยเธอไป" "แก... แกเป็นใคร?" แอ๊บบี้มองบอดี้การ์ดด้วยดวงตาที่เปิดกว้าง "ฉันรู้จักแก! แก แกเป็นของไมเคิล... บอดี้การ์ดของไอ้สาระเลวคนนั้น!" "คุณคลาร์กคุณดื่มมากเกินไป ผมจะพาคุณกลับบ้าน!" บอดี้การ์ดทักทายเธอด้วยความเคารพ "ใคร... ใครต้องการให้แกพาฉันกลับบ้าน? ฉัน    ฉันกลับ    ฉันกลับ กลับเองได้!"