บทที่ 296: คืนที่แสนยาวนาน

เพสลีย์ไม่คิดว่าจะได้ยินข่าวเกี่ยวกับวิลเลียมในวันนี้หลังจากจัดให้คนสอบสวนเขาเมื่อวานนี้ เธอตกใจมาก "มีอะไรผิดปกติกับเขาเหรอ?" "วิลเลียมยังไปที่โรงแรมแฮลเซียน เมื่อคืนนี้และอยู่ที่นั่นจนถึงสิบโมงเย็น เขาอยู่กับวาเลเรียเมื่อเขาจากไป เช้าตรู่วันนี้เขาพาเธอไปโรงพยาบาลและรอที่นั่นไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงจากนั้นพวกเขาก็ไปที่ศูนย์กักกัน" "ทําไมพวกเขาถึงไปที่ศูนย์กักกันล่ะ?" เธอถาม "ฉันเองก็ไม่รู้ พวกเขาอยู่ที่นั่นประมาณสามชั่วโมง แต่ฉันไม่กล้าที่จะติดตามพวกเขาอย่างใกล้ชิดเกินไป หลังจากที่วิลเลียมและวาเลเรียลงจากรถ ฉันก็เห็นแกรี่และกุนนาร์ต้อนรับพวกเขาที่ประตู" "ว่าอะไรนะ? คุณไม่ได้เห็นผิดใช่ไหม" เพสลีย์ตกใจมาก "ฉันไม่ผิดนะ ผมรู้จักแกรี่และกุนนาร์มาหลายปีแล้ว แม้ว่าฉันจะไม่สามารถพูดได้ว่าฉันสามารถจดจําพวกเขาได้ตลอดเวลา แต่ฉันสามารถพูดได้อย่างแน่นอนว่าฉันเห็นพวกเขาเมื่อวานนี้" พวกเขากล่าวต่อว่า "ไม่เพียงแต่พวกเขาต้อนรับวิลเลียมแล้วก็วาเลเรียเท่านั้น แต่พวกเขายังให้ความเคารพต่อพวกเขาอีกด้วย" เพสลีย์รู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ วิลเลียมจะปล่อยให้ผู้อํานวยการสาขาและผู้อํานวยการกระทรวงยุติธรรมต้อนรับเขาได้อ