บทที่ 275: กระต่ายน้อยได้หนีไปแล้ว

หลังจากออกจากห้อง วาเลเรียก็วิ่งออกจากเลานจ์และมุ่งหน้าไปยังรถของเธอ เมื่อเธอกําลังจะขึ้นประตูรถที่จอดอยู่ข้างๆ เธอเปิดออกเมื่อชายร่างสูงคนหนึ่งเข้ามาหาเธอ "ยินดีที่ได้พบคุณ! คุณครับ ผมคือลามอนต์ ซอนเดอร์ส" "เลมอนต์เหรอ?" ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าวาเลเรียนั้นตัวโตและมีลักษณะใบหน้าที่ชัดเจน เธอได้ยินมาว่าลามอนต์อายุมากกว่าสี่สิบปี แต่ชายคนนี้ดูเหมือนอยู่ในวัยยี่สิบปลายๆ ของเขา "ใช่ ผมเอง!" เลมอนต์ยิ้มขณะที่เขามองวาเลเรียอย่างใกล้ชิด วาเลเรียโตขึ้นได้ดี เธอดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเมื่อสี่ปีก่อนอย่างแน่นอน เธอสืบทอดยีนที่ยอดเยี่ยมของนาตาลีและอาร์เชอร์ อย่างไรก็ตามเลมอนต์คิดว่าวาเลเรียสวยกว่านาตาลี "เรามาหาที่คุยกันดีกว่าไหม" "ได้เลย" วาเลเรียพยักหน้า "ดีแคลนกับพ่อของฉันยังอยู่ในเลานจ์ และมันจะแย่ถ้าพวกเขาเห็นฉัน ทําไมเราไม่ไปร้านกาแฟที่นั่นล่ะ" ได้เลย!" พวกเขากําลังเดินไปที่ร้านกาแฟเมื่อโทรศัพท์ของวาเลเรียดังขึ้น เสียงกังวลของโรนัลด์สามารถได้ยินจากอีกด้านหนึ่ง "วาเลเรีย ลูกอยู่ที่ไหน" "พ่อหนูออกไปดูแลแอ๊บบี้เพราะเธอรู้สึกไม่ค่อยดี!" วาเลเรียโกหก "อะไรนะ? ลูกออกไปจากห้องรับรองแล้วเหรอ" โรนัลด์ตะโกน