บทที่ 251: รักฉันตลอดเวลาที่เหลือของชีวิตเรา

เขาอ่อนโยนมาตลอดเมื่อเขาพูดกับวาเลเรีย ดังนั้นเธอจึงทนไม่ได้เมื่อจู่ๆเขาก็เปลี่ยนน้ําเสียงของเขา "คุณกําลังตะโกนใส่ฉันอยู่หรือเปล่า? บอกฉันว่าวิลเลียมคุณตะโกนใส่ฉันหรือเปล่า" "ผมตะโกนใส่คุณเมื่อไหร่? คุณกําลังไม่มีเหตุผล!" "แล้วนี่มันอะไรล่ะ" เธอโต้กลับ "ผู้หญิงจริงๆ..." เขาหันหลังกลับและจากไป วาเลเรียตกตะลึงสองสามวินาทีและพูดว่า "ถ้าคุณออกจากห้องนี้ ฉันจะไม่สนใจคุณต่อจากนี้ไป!" เขาหยุด "คุณต้องการให้ผมทําอะไรวาเลเรีย?" "ฉันต้องการให้คุณรักฉันต่อไป! ฉันจะไม่ยอมให้คุณชอบผู้หญิงคนอื่น! ฉันต้องการให้คุณรักฉันไปตลอดชีวิต!" เธอกอดเขาที่เอวของเขา "เอาล่ะผมจะรักคุณเสมอ ผมจะรักคุณไปตลอดชีวิต!" เขาสัญญา "ฉันไม่ไว้ใจคุณ! ฉันกังวลและประหม่ามากเพราะฉันรู้สึกเหมือนฉันไม่มีข้อดีใด ๆ ฉันไม่ฉลาดและฉันไม่มีพรสวรรค์ใด ๆ ฉันกลัวว่าคุณจะทอดทิ้งฉันสักวันหนึ่ง ตอนนี้ฉันไม่มีอะไรนอกจากคุณ คุณรู้ไหม" "ผมรู้! วาเลเรียอย่าคิดมากไปและอย่าตั้งสมมติฐานที่ไม่น่ารักโอเคไหม? คุณเป็นคนดีใจดีและประพฤติตัวดีดังนั้นผมจะไม่ชอบคุณได้อย่างไร? ไม่ต้องกังวลผมจะรักคุณเสมอจนกว่าจะสิ้นสุดนิรันดร์!" ความโกลาหลในใจของวาเลเรียค่อยๆ