บทที่ 247: ล้มได้ก็ลุกได้

ในห้องทํางานของประธานชั้นบน เฮย์เดนกับเพสลีย์นั่งอยู่บนโซฟา วิลเลี่ยมจากไปหลังจากพูดความในใจเขาอย่างโจ่งแจ้ง มันเหมือนกับว่าเขาตบหน้าเพสลีย์  เธอมีความสามารถที่ดีในการเก็บสิ่งต่าง ๆ และเธอไม่ได้โกรธเลย เธอยังคงทําตามตารางเวลาของเธอและกลับไปที่สํานักงานกับเฮย์เดน หลังจากวันนี้เฮย์เดนพอใจกับเธอมาก เธอเป็นคนที่สามารถทนต่ออะไรก็ได้ ซึ่งหมายความว่าเธอสามารถทําสิ่งดีๆได้ เมื่อเขากลับไปที่สํานักงานของเขา เขาให้เลขานุการของวิลเลียมตำหนิสิ่งที่วิลเลียมอย่งรุนแรงในสิ่งที่เขาได้พูดกับเพสลีย์ เขายังสั่งให้วิลเลี่ยมมาที่ออฟฟิศด้วยว่า "โทรหาวิลเลี่ยม ผมมีบางอย่างจะพูดกับเขา" หลังจากทําเช่นนั้นเฮย์เดนก็ปลอบโยนเพสลีย์ "เพสลีย์ ไอ้บ้านั่นเคยชินกับการมีทุกอย่างตามใจตัวเอง ดังนั้นเขาจึงพูดเกินจริงมาก ผมจะสอนบทเรียนให้เขาทีหลัง" ไม่มีความรู้สึกไม่สบายแม้แต่น้อยบนใบหน้าของเพสลีย์ แต่เธอจะไม่สนใจเรื่องนี้ได้อย่างไร? อย่างไรก็ตามมันเป็นการตัดสินใจของเธอที่จะทําตามแผน ดังนั้นจึงไม่คุ้มค่าที่จะยอมแพ้ในตอนนี้ เธอฝืนยิ้มและพูดว่า "คุณไม่จําเป็นต้องดุวิลเลียม เขาอารมณ์ไม่ดี หากคุณยังคงไม่ปล่อยวางสิ่งนี้กับเขาเขาจ