บทที่ 228: ไม่มีความสัมพันธ์กันทางสายเลือดเลย

เมื่อลูคัสออกจากห้องผู้ป่วย เขาโทรหาเฮย์เดน แม้ว่ามันจะสายแล้ว แต่ที่บ้านเกิดของพวกเขาในตอนนี้อยู่ในช่วงรุ่งเช้า เฮย์เดนลุกขึ้นแล้วและเดินเล่นในตอนเช้าในสวน ดังนั้นเขาจึงรับสายของลูคัสทันทีว่า "สวัสดี! ถ้าคุณโทรมาเร็วขนาดนี้ ผมคาดหวังข่าวดีจากคุณ?" "ไม่ครับ คุณแอนโธนี่ล้มเหลว" ลูคัสถอนหายใจและเขาเล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้กับเฮย์เดน เฮย์เดนเงียบแม้ว่าลูคัสจะเล่าเรื่องนี้เสร็จแล้ว ไม่รู้ว่าเฮย์เดนคิดอะไรอยู่ ลูคัสถามอย่างไม่ใจว่า "ท่านครับ ท่านฟังอยู่หรือเปล่าครับ" เฮย์เดนถอนหายใจยาว "ใช่ ใช่ ผมแค่สงสัยว่า ผมประเมินเพสลีย์สูงไปหรือเปล่า คุณคิดว่าเธอมีความสามารถพอที่จะทำได้หรือไม่?" ลูคัสคิดสักครู่และตอบอย่างระมัดระวังว่า"ชะ... ใช่ ผมคิดว่าเธอทําได้ เธอคงล้มเหลวในครั้งนี้ เพราะเธอประเมินคู่ต่อสู้ต่ําไป ที่จริงคุณบราวน์สามารถทำให้ทุกคนประหลาดใจ ท้ายที่สุดเราคิดเสมอว่าเธอมีเพียงใบหน้าที่สวยเท่านั้น" "นั่นอาจเป็นอย่างนั้น" เฮย์เดนเห็นด้วย "แต่ความล้มเหลวเป็นกุญแจสู่ความสําเร็จ ดังนั้นผมจึงไม่รังเกียจความล้มเหลวของเพสลีย์ ผมกังวลว่าวิลเลี่ยมจะคิดยังไง ขณะที่คุณสังเกตคุณคิดว่าเขาไม่ชอบเ