บทที่ 214: ไม่สามารถคาดการณ์ได้

"อะไร" วาเลเรียตั้งคําถามด้วยความไม่เชื่อ "ให้ตายสิ ไม่จําเป็นต้องเสียงดังขนาดนั้นหรอก" วิลเลี่ยมหัวเราะเยาะและเขาสงสัยว่าวาเลเรียอิจฉาเพสลีย์หรือเปล่า เขาถามว่า "คุณหึงหรือเปล่า" "ใช่! ฉันบอกคุณแล้ว วิลเลี่ยม ฮาวเวิร์ด คุณทําได้แค่ชอบฉัน คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ชอบผู้หญิงคนอื่น คุณเข้าใจไหม?" "แน่นอน. ผมชอบคุณเท่านั้น นางฟ้าตัวน้อยของผม ไม่ต้องกังวลผมจะรักษาระยะห่างจากผู้หญิงคนอื่น ๆ " "คุณควรทําเช่นนั้น"วาเลเรียบ่น "จําไว้ว่าอยู่ให้ห่างจากคุณแอนโธนี่และอย่าพูดกับเธอ เว้นแต่จะเป็นเรื่องงาน ฉันชัดเจนไหม?" "ใช่ ชัดเจนมาก ผมจะจําไว้เสมอว่าผมเป็นของวาเลเรีย บราวน์" วาเลเรียถอนหายใจโล่งอกหลังจากวางสายโทรศัพท์ แม้ว่าเธอจะยังคงรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เธอยังคงรู้สึกว่าจําเป็นต้องพูดคุยกับเขาเมื่อเขากลับบ้านจากที่ทํางานในคืนนั้น อย่างน้อยที่สุดวิลเลี่ยมก็ต้องรู้ว่าบนเรือสำราญในวันนั้นว่าเพสลีย์บอกอะไรเธอ เนื่องจากเธอไม่มีอะไรที่จะทำอีก วาเลเรียจึงตัดสินใจนำเสื้อของเธอและวิลเลี่ยมไปซัก ระหว่างทางไปห้องซักรีด แม่บ้านเห็นเธอและรีบออกมาพูดว่า "ให้ฉันซักให้เถอะค่ะ คุณบราวน์" วาเลเรียส่ายหัวและยืนกรานว