บทที่ 212: เป็นไปไม่ได้ที่วิลเลี่ยมจะไม่เห็นความดีของเธอ

เมื่อวิลเลียมกลับไปที่ห้องของพวกเขาด้วยนมในมือของเขา วาเลเรียยังคงนอนหลับสนิท วิลเลียมส่ายหน้าวาเลเรียเบา ๆ เพื่อปลุกเธอให้ตื่นขึ้น "ที่รัก ดื่มนมก่อนจะนอนต่อ" "หยุดรบกวนฉัน... ฉันหลับอยู่!" วาเลเรียโบกมือไปรอบ ๆ เพราะถูกรบกวน เมื่อเห็นว่าวาเลเรียเหมือนเด็กแค่ไหน วิลเลี่ยมก็อดหัวเราะไม่ได้ เขายอมประนีประนอมและวางนมบนโต๊ะข้างเตียง ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือออกไปพาวาเลเรียก็โผเข้าไปในอ้อมแขนของเขา อย่างไรก็ตามเนื่องจากเธอครึ่งหลับครึ่งตื่น วาเลเรียคิดว่าวิลเลียมกําลังบอกใบ้ถึงความต้องการใกล้ชิดอีกรอบ เธอพึมพําว่า "วิลเลี่ยม ฉันไม่อยากทําอีกแล้ว ฉันจะหักมันออกเป็นท่อน ถ้าคุณไม่หยุด" วิลเลี่ยมแค่เอาแก้วมาที่ริมฝีปากของเธอและทำให้เธอมั่นใจว่า "ผมไม่ได้ทําอะไรเลย แค่เอานมมาให้ดื่ม" เธอเปิดปากของเธออย่างไม่เต็มใจขณะที่ตาของเธอก็ยังปิดอยู่ จากนั้นเขาก็มองเธอในความเงียบ ขณะที่เธอกระดกแก้วก่อนที่จะกลับไปนอนอีกครั้ง วิลเลียมไม่พูดอะไรเมื่อเห็นว่าว่าวาเลเรียอ่อนแอเช่นไร วิลเลี่ยมตัดสินใจว่าเขาจะทําให้เธอออกกําลังกายเพื่อให้เธอแข็งแรงขึ้น จากนั้นด้วยความกลัวที่จะรบกวนวาเลเรีย วิลเลียมไม่ได้อ้อยอิ่งอยู่ใ