บทที่ 193: ความเอื้ออาทร

วาเลเรียอับอายอย่างยิ่ง และผลักแอ็บบี้เข้าไปในห้องขณะที่เธอปิดประตู เธออธิบายทันทีว่า “ฉันไม่ได้ตั้งใจ… ฉันไม่รู้ว่าคุณมาที่นี่เมื่อคืนนี้ และวิลเลียมหน้าด้านมาก ฉันทำอะไรกับมันไม่ได้!” “โถ่ ข้อแก้ตัวอีกแล้วสินะ! ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะฝืนตัวเองเพียงเพราะความความดื้อรั้นของคุณได้ ฉันรู้ว่าคุณชอบเขาและไม่สามารถลืมเขาได้!” แอบบี้ไม่เชื่อเธอ “อย่าโกรธเลย โอเค ฉันยอมรับว่าฉันไม่สามารถลืมเขาได้! มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด ฉันไม่ควรเมินเฉยต่อคุณ! ฉันขอโทษ และฉันสัญญาว่าสิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก!” “คุณจะปฏิบัติต่อไอ้ตัวร้ายนั่นเหมือนกับว่าเขาเป็นสิ่งมีค่าได้อย่างไร คุณทำให้ฉันแทบบ้า!” เธอโต้กลับอย่างตรงไปตรงมาหลังจากได้ยินคำสารภาพของวาเลเรียทั้งๆ ที่เธอไม่ได้โกรธจริงๆ เมื่อเห็นรอยยิ้มของวาเลเรีย เธอทนที่จะโกรธต่อไปไม่ได้อีก “เอาล่ะ ฉันไม่มีแรงจะโกรธคุณแล้ว ฉันหิวแล้ว ไปกินข้าวกัน” ทั้งสองไปร้านอาหารบนเรือสำราญ แอบบี้สั่งสเต็ก ซุปทะเล สลัดผัก และแพนเค้กมันฝรั่ง ทั้งสองรู้สึกหิว จึงรีบทานอาหารทันทีที่เสิร์ฟอาหาร หลังจากอิ่มท้องแล้ว แอบบี้ก็วางช้อนส้อมลงและพูดว่า "ฉันได้ยินมาว่ามีบุฟเฟ่ต์บาร์บีคิวบนเ