บทที่ 177: ขโมยบัตรเอทีเอ็มของเธอ

วาเลเรียปิดประตูและนั่งที่ขอบเตียง จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาวิลเลียมอีกครั้ง คราวนี้เขารับสาย น้ำเสียงของเขาเย็นชามาก “มีอะไร?” “ทำไมเมื่อกี้ไม่รับโทรศัพท์” วาเลเรียโกรธเล็กน้อย “ผมไม่ต้องการ ผมยังต้องมีเหตุผลอื่นอีกไหม?” “วิลเลี่ยม คุณทำเกินไปแล้ว!” “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมจะวางสายแล้ว” วิลเลียมหงุดหงิดอย่างที่สุด "เลือกเวลาและวัน ฉันจะคืนบัตรให้คุณ!" วาเลเรียโกรธจัด “ผมไม่ได้บอกคุณหรือว่ามันเป็นค่าธรรมเนียมการเลิกรา ทำไมคุณถึงทำตัวหน้าซื่อใจคด?” วิลเลียมพูดอย่างเย้ยหยัน “ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ! แม้ว่าฉันจะต้องอดตาย ฉันก็ไม่เอา คุณคิดว่าเงินทำอะไรได้บ้าง? คุณเป็นคนพาลจริงๆ!” เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของวาเลเรีย วิลเลียมก็เงียบไปครู่หนึ่ง วาเลเรียได้ยินเสียงรถอยู่ไกลๆ แสดงว่าเขายังอยู่ข้างนอก “มาเดี๋ยวนี้ ฉันจะเอาคืนให้!” “ผมไม่เคยเอาสิ่งที่ผมให้คืนมา” “ฉันไม่สน ฉันจะไม่เอาเงินเหม็นๆ ของคุณไปแม้ว่าฉันจะตาย!” “คิดว่ามันน้อยไปหรือไง บอกมาสิว่าอยากได้มากแค่ไหน” “คุณ...” วาเลเรียตัวสั่นด้วยความโกรธ เธอรู้สึกว่าพวกเขาไม่เข้าใจตรงกัน “คุณพูดถูก! ฉันคิดว่ามันน้อยเกินไป! ฉันจะคืนบัตรธนาคาร