บทที่ 1441

เสียงนั้นนุ่มนวลและเต็มไปด้วยการเสียดสี ทันใดนั้น เรย์มอนด์มองไปและเห็นหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะตรงข้าม ผมยาวของหญิงสาวพลิ้วไหวไปตามสายลมและเธอก็มีคุณสมบัติที่สวยงาม ไม่เพียงแค่นั้นเธอยังดูบอบบางและเปราะบางอีกด้วย เธอจ้องมองเรย์มอนด์โดยไม่ลังเลเมื่อรู้สึกว่าเขาจ้องมองเธอ เขาไม่รู้ว่าเธอทําโดยไม่รู้ตัวหรือเปล่า แต่เธอชูนิ้วกลางเข้าหาเขาในขณะที่เธอถือแก้วอยู่ เรย์มอนด์อายมาก เขาพูดเสียงดังเล็กน้อยเพราะเขาหมดหวังเกินกว่าจะทําให้กวินเชื่อเขาเขาไม่คิดว่าจะมีใครได้ยินเขา ดูถูกอีกฝ่ายอย่างชัดเจน มันผิดที่เรย์มอนด์พูดเสียงดังในที่สาธารณะดังนั้นเขาจึงไม่สามารถโต้เถียงกับเธอได้เช่นกัน เขาได้แต่ยิ้มอย่างเชื่องช้า เขาต้องการอธิบายสถานการณ์ของเขา แต่มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่จะทําเช่นนั้นเพราะพวกเขาเป็นคนแปลกหน้าอย่างสมบูรณ์ หลังจากนั้นเขาก็หันศีรษะและแสร้งทําเป็นไม่ได้ยินเธอ ผู้หญิงคนนั้นเยาะเย้ยเมื่อเห็นเรย์มอนด์กินสเต็กของเขาโดยก้มหน้าลง เธออารมณ์ไม่ดีและเธอต้องการสอนบทเรียนให้เขา ทุกคนจะอารมณ์เสียถ้าได้ยินคนอื่นเอ่ยชื่อและใส่ร้ายป้ายสีหน้าอย่างต่อเนื่อง แอนนารู้สึกแบบเดียวกันและเธอแน่ใจว่าเธอไม