บทที่ 1316

โธมัสไม่เชื่อว่าจุดประสงค์ของเอเวลินนั้นเรียบง่ายมาก "แค่นั้นเหรอ?" "ใช่. คุณเพียงแค่ต้องโทรหาวาเลเรียและถามเธอว่าตอนนี้เธอกําลังทําอะไรอยู่ ฉันอยู่ที่นี่คนเดียว และฉันจะทําอะไรเธอไม่ได้ใช่ไหม" โทมัสจ้องมองเอเวลินอยู่ครู่หนึ่ง แล้วกดหมายเลขของวาเลเรีย วาเลเรียตอบด้วยน้ําเสียงอ่อนโยน "คุณเกอร์นีย์?" "วาเลเรีย ฉันไม่ได้รบกวนคุณใช่ไหม" เสียงของโธมัสนุ่มนวลกว่ามากเมื่อเทียบกับตอนที่เขาคุยกับเอเวลิน "ไม่ มีอะไรเหรอ" "ไม่มีอะไร ฉันจําได้ว่าฉันไม่ได้ติดต่อคุณมาระยะหนึ่งแล้ว ฉันจึงโทรหาคุณ ช่วงนี้คุณโอเคไหม" "ขอบคุณสําหรับความห่วงใย คุณเกอร์นีย์ ฉันสบายดี!" เสียงของวาเลเรียนุ่มนวลและเบา และไม่มีร่องรอยของความทุกข์อยู่ในนั้นด้วย โทมัสเปิดลําโพงและเอเวลินได้ยินอย่างชัดเจน เธอตกใจมาก เพราะเรื่องไม่ควรเป็นแบบนี้! แม้ว่าวาเลเรียจะไม่อิจฉา แต่เธอก็จะไม่สงบนิ่งนักหลังจากที่เธอเห็นรูปถ่ายส่วนตัวของสามีและผู้หญิงคนอื่นๆ ใช่ไหม? วาเลเรียแกล้งทําเป็น? เธออาจจะไม่มีความสุขมากและพยายามทําตัวเหมือนเธอสบายดีใช่ไหม? มันต้องเป็นอย่างนั้น! เอเวลินรอให้โธมัสวางสายและถามทันทีว่า "วาเลเรียเป็นคนแบบไหน" "เป็นคนฉล