บทที่ 1238

หัวใจของแองเจิลเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเธอเห็นคัลลัมเข้ามาด้วยใบหน้าที่มืดมน เธอสงสัยว่าคัลลัมมาถึงอย่างรวดเร็วในใจได้อย่างไร เธอบังคับให้ตัวเองร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร"พ่อ!" คัลลัมไม่ตอบเธอและมองไปที่แองเจิลอย่างเย็นชาซึ่งทําให้เธอตัวสั่นด้วยความกลัว แมเดลินยังรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อเธอยืนอยู่ข้างๆเขา เธอเทน้ําหนึ่งแก้วด้วยรอยยิ้มแล้วยื่นให้ "ประธานาธิบดีฟลอยด์ โปรดดื่มน้ําสักแก้ว!" คัลลัมหยิบถ้วยชาและโยนมันไปที่ใบหน้าของแองเจิลในขณะที่เขาถ่มน้ําลายว่า "คุณเป็นผู้หญิงเลวที่ไร้ยางอาย!" ใบหน้าของแองเจิลเปียกโชก มันไม่ร้อน แต่เธอรู้สึกอับอายมากเพราะเธอถูกดุต่อหน้ามาเดลิน แองเจิลอยู่ในครอบครัวฟลอยด์มาหลายปีแล้ว และคัลลัมก็ใจดีกับเธอมาโดยตลอด สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เธอปิดหน้าและเริ่มร้องไห้ แมเดลีนกลัวทัศนคติของคัลลัม แต่ความรักที่เธอมีต่อแองเจิลส่องผ่าน ไม่มีใครสามารถช่วยแองเจิลได้ แมเดลินจึงเกลี้ยกล่อมเขาอย่างกล้าหาญ "ประธานาธิบดีฟลอยด์ โปรดใจเย็นๆ! ตั้งแต่สิ่งต่าง ๆ มาถึงจุดนี้คุณควรคิดหาวิธี! คุณไม่สามารถปล่อยให้มิสเป็นแบบนี้ได้..." "คุณพูดถูกแล้ว เรื่องนี้ต้องจัดการทันที!"