บทที่ 121: พ่อของคุณลำเอียงเกินไป

โรนัลด์ปลอบเธอขณะที่เธอร้องไห้ ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นที่ทางเดิน และวาเลเรียก็ปรากฏตัวขึ้นที่ห้องคนไข้ เมื่อเห็นการมาถึงของเธอ โรนัลด์ก็จ้องมาที่เธอและดุว่า “ลูกสาวนอกคอก ดูสิ่งที่แกทำกับแอชลีย์!” “ไม่ใช่หนูที่ทำร้ายเธอ เธอล้มลงด้วยตัวเอง!” วาเลเรียเถียง “วาเลเรีย แอชลีย์อยู่ในอาการแบบนี้ คุณแค่ปฏิเสธความรับผิดชอบแบบนั้นไม่ได้” จูลี่พูดขึ้น “ขอย้ำอีกทีว่า ฉันไม่ได้แตะเธอ เธอเป็นคนวิ่งมาแล้วก็ล้มเอง!” “แอชลีย์อ่อนโยนและใจดีมาก เธอทนไม่ได้แม้แต่จะเหยียบมด เธอสามารถต่อสู้กับคุณได้อย่างไร คุณกำลังโกหก” จูลี่ไม่เคยยอมรับความจริงและปฏิเสธทันที “อะไรนะ คนใจดีจะไร้ยางอายขนาดไปแย่งผู้ชายคนอื่นได้ยังไง” เมื่อเห็นการจ้องมองอย่างดุเดือดของโรนัลด์ วาเลเรียก็รู้ว่าเขาเข้าข้างจูลี่ ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์สำหรับเธอที่จะปกป้องตัวเอง เธอมองไปที่จูลี่และเยาะเย้ย “ขอโทษนะ แต่คุณเห็นฉันตีเธอด้วยตาของคุณเองหรือเปล่า” “ฉันไม่เห็น แต่ฉันรู้ชัดเจนว่าเป็นคุณที่ทุบตีเธอก่อน” จูลี่เปลี่ยนภาพลักษณ์ที่ดูซื่อของเธอและกลายเป็นก้าวร้าว “โรนัลด์ วันนี้ฉันไม่ค่อยสบาย และแอชลีย์ก็ดูแลฉันที่บ้าน ทันใดนั้นวาเลเรียก็ก