บทที่ 1176

ริชาร์ดไม่รู้จะตอบโต้อย่างไรเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ จากนั้นเขาก็รีบลุกขึ้นคว้าไมโครโฟนของ Abbie ก่อนที่จะโยนทิ้งไป "หยุด! หยุดตะโกน คุณไม่รู้หรอกว่าเสียงของคุณจะเสียหาย" "ริชาร์ด!" แอ๊บบี้พิงริชาร์ดและพูดด้วยน้ําเสียงแหบแห้ง "ฉันหิว โปรดปฏิบัติต่อฉันและวาเลเรียด้วยอาหาร" "เอาล่ะ ฉันจะพาคุณไปทานอาหารเย็น" ริชาร์ดเอื้อมมือไปแตะใบหน้าของแอ๊บบี้ในขณะที่เขาพูดเบา ๆ ว่า "มันยังเจ็บอยู่ไหม" "มันเจ็บ! มันทําไม่ได้หรอก" แอ๊บบี้พึมพํากับริชาร์ดอย่างขําขัน "แต่วันนี้ฉันมีความสุขมาก! ฉันจัดการเพื่อเอาชนะผู้หญิงเลวที่ชวนชม มันน่าพอใจมาก!" "คุณ!" ริชาร์ดส่ายหัว เขายังคงกังวลเกี่ยวกับ Abbie ระหว่างทางที่นี่ แต่เขาก็โล่งใจเมื่อเห็นเธอแบบนี้ แม้ว่า Abbie จะโกรธ แต่เธอก็ไม่เป็นไรตราบใดที่ Valeria อยู่ใกล้ ๆ ไม่มีการพูดเกินจริงที่จะบอกว่าตําแหน่งของวาเลเรียในหัวใจของแอ๊บบี้นั้นสูงกว่าริชาร์ดหรือแม่ของเธอด้วยซ้ํา ริชาร์ดมองไปที่วาเลเรียและยิ้ม " หยุดเล่นกับโทรศัพท์ของคุณมิฉะนั้นวิลเลียมจะดุคุณอีกครั้งถ้าเขารู้" วาเลเรียเหยียดและลุกขึ้นยืน "ริชาร์ด มันหายากที่จะได้พบคุณที่นี่ในวันนี้ ฉันคิดว่าคุณกําลังจะดุแอ๊บ