บทที่ 114: คุณกล้าดียังไงมาพูดกับผมแบบนี้

วิลเลียมและวาเลเรียตรงไปที่สนามแข่ง ริชาร์ด แอบบี้ และ ไมเคิล ตามหลังพวกเขาด้วยรถสามคันตามลำดับ แสงไฟระยิบระยับในคืนที่มืดมิด และสถานที่แข่งรถก็ว่าง วิลเลียมเหลือบมองวาเลเรีย ข้างๆ เขาและพูดว่า "เตรียมตัวให้พร้อมผมจะพาคุณไปเที่ยว!" รถสปอร์ตสมรรถนะสูงส่ง เครื่องยนต์ส่งเสียงคล้ายเสียงคำรามและขับออกไปอย่างรวดเร็ว ลมหนาวพัดผ่านใบหน้าของพวกเขาและพัดผมยาวของวาเลเรีย เธอเอื้อมมือไปในอากาศและส่งเสียงออกไปอย่างมีความสุข ริชาร์ดและไมเคิลพิงรถของพวกเขา และมองดูวิลเลียมขับข้ามสนาม การแสดงออกบนใบหน้าของพวกเขาไม่สามารถคาดเดาได้ แอ็บบี้แหย่ริชาร์ด "พี่ จะชนะใช่ไหม" “ก็ไม่แน่ใจ!” ริชาร์ดตอบ “หืม? พี่ไม่เชี่ยวชาญในการแข่งรถเหรอ? พี่จะเป็นมืออาชีพได้อย่างไรถ้าพี่ไม่สามารถเอาชนะคนอย่างเขาได้? “แล้วน้องรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้าง” ริชาร์ดสูบบุหรี่ขณะที่เหลือบมองไมเคิล ไมเคิลหรี่ตาและพูดว่า “ดูเหมือนเด็กคนนี้จะเก่งนะ เราต้องระวังทีหลังนะ” “เลิกดูถูกตัวเองได้แล้ว” แอบบี้จ้องไปที่ไมเคิล ไมเคิลส่ายหัวอย่างไม่เห็นด้วย จากนั้นริชาร์ดกับเขาก็มองหน้ากันและหัวเราะ ในไม่ช้า วิลเลียมและวาเลเรียก็กลับมาจากสนามแข่งห