บทที่ 1086

เมื่อเห็นแองเจิลยิ้ม Madelyn คิดว่าเธออารมณ์ดีดังนั้นเธอจึงติดตามแองเจิลทันทีและเริ่มการสนทนาขณะเดิน "คิดถึงคุณมีผมสวย ฉันไม่เคยเห็นผมสวยเท่าของคุณมันเรียบเนียนเหมือนผ้าไหม!" "จริงเหรอคะ" เทวดาเยาะเย้ย Madelyn พ่นคําโกหกที่ชัดเจนด้วยการชมเชยผมของเธอ ผมของชวนชมดีกว่าเธออย่างเห็นได้ชัด แม่มดเก่าที่น่าขยะแขยงคนนี้ต้องพยายามหลอกเธอด้วยคําพูดที่เคลือบน้ําตาล เธอคิดว่าเธอโง่แค่ไหน? แองเจิลไม่ต้องการรออีกต่อไปดังนั้นเธอจึงตัดสินใจจัดการกับเธอตอนนี้ เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เธอก็หยุดกะทันหันและถามว่า "อะไรนะ... นี่มันอะไรกัน?" เธอหันหลังกลับด้วยความตื่นตระหนกและกระแทกอย่างแรงใส่ Madelyn ที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ แมเดลินไม่ได้คาดหวังว่าแองเจิลจะยุ่งกับเธอเลย หลังจากการปะทะกันดังกล่าวเธอสูญเสียการทรงตัวและล้มลงข้างหลัง พวกเขาอยู่บนชั้นสองและมันจะไม่ดีถ้าเธอล้มลงดังนั้นเธอจึงเอื้อมมือไปจับราวบันไดเพื่อคืนความสมดุลของเธอ อย่างไรก็ตามแองเจิลไม่ได้ให้โอกาสเธอทําอย่างนั้น เธอทิ่มมือของ Madelyn บนราวบันไดทันทีด้วยกิ๊บติดผมที่เธอมี แมเดลินประสบกับความเจ็บปวดอย่างรุนแรงและปล่อยราวบันได จากนั้นเธอก็กลิ้งลงบันไดด