บทที่ 1081

ในโรงพยาบาล Braelynn นั่งอยู่บนโซฟาในวอร์ดขณะที่เธอถือโทรศัพท์มือถือของเธออย่างไม่สนใจในขณะที่จ้องมองริชาร์ดบนเตียงในโรงพยาบาลเป็นครั้งคราว เขาร้องไห้ออกมาอย่างอ่อนแรงโดยหลับตา "น้ํา..." เธอลุกขึ้นทันทีและนําแก้วน้ํามาที่ริมฝีปากของเขา เขาดื่มน้ําสองสามคําและลืมตาขึ้นอย่างอ่อนแรง เมื่อเขาเห็นเธอเขาพูดด้วยความสับสนว่า "คิดถึง... นางสาวซอนเดอร์ส? ฉันกําลังฝัน? ฉันต้องเป็น! เธอเกลียดฉันมากดังนั้นจึงไม่มีทางที่เธอจะได้น้ําให้ฉัน!" เขาพึมพําขณะที่เขาเอื้อมมือไปจับมือเธอและหลับตา "ฉันกําลังฝันจริงๆ ถ้าฉันตื่นเธอจะไม่ยอมให้ฉันจับมือเธอ" เธอตะลึงเมื่อมองเขา เธอเคยเห็นเพียงด้านที่หน้าด้านและขี้เล่นของเขาดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะเห็นเขาอ่อนแอและอ่อนแอ จริงๆแล้วเธอต้องการจับมือเธอออกไป แต่เมื่อเธอจําได้ว่าเขาล้มป่วยเพราะเขาถูกเธอผลักลงไปในแม่น้ําเธอก็หยุดกะทันหัน ขณะที่ริชาร์ดจับมือที่อ่อนนุ่มของเบรลินน์ ความเจ็บป่วยของเขาคุ้มค่า ขณะเดียวกันแองเจิลกลับบ้านหลังจากพบกับออร์นาร์ด Madelyn ต้อนรับเธออย่างอบอุ่นเมื่อเธอได้ยินเสียงรถของแองเจิล เธอยิ้มและพูดว่า "มิสฟลอยด์ ยินดีต้อนรับกลับมา!" แองเจิ