บทที่ 955

“คุณหมายความว่ายังไงเหรอครับในปริมาณที่พอเหมาะพอควร?” นักข่าวถามด้วยความงุนงง “เมื่อเราพบเจอกับปัญหาที่ยากลำบาก เราต้องกล้ามากพอที่จะแบ่งปันความยากลำบากนั้นกับอีกคนหนึ่งมากกว่าแบกรับมันไว้คนเดียวแล้วก็ทรมานอยู่เงียบ ๆ น่ะค่ะ” เจย์จ้องมองไปที่แองเจลีนที่อยู่ในจออย่างเงียบ ๆ แล้วก็เผยแววตาสงสัยที่เต็มไปด้วยความเยาะเย้ย เธอแสดงให้เห็นถึงความรักที่ไม่เลือกต่อหน้าเขา แต่แสร้งทำเป็นว่ามีเกียรติและศักดิ์ศรีในระหว่างการสัมภาษณ์ ช่างเป็นเจ้าแม่ดราม่าอะไรเช่นนี้! แล้วจู่ ๆ เซย์นปรากฏตัวขึ้นและนั่งลงข้าง ๆ เจย์ เขาจ้องไปที่หน้าจอและตำหนิแองเจลีนอย่างตามอำเภอใจ “ฉันรู้จักนางพญาเสือตัวนี้ เธอเป็นจักรพรรดินีของอาณาจักรแกรนด์เอเซีย เธอรู้สิ่งต่าง ๆ ที่รอบด้านเธอหมดและเธอก็ยกยอตัวเองขึ้นอย่างยโสโอหัง เธอมีลูกน้องผู้ชายอยู่ในการควบคุมของเธอเยอะมาก ซึ่งพวกเขาจะทำทุกอย่างตามที่เธอสั่งพวกเขาให้” เจย์มองไปที่เซย์น มีไอความรู้สึกของความสูงส่งและความเยือกเย็นที่ไม่อาจเข้าถึงได้ปะปนอยู่ในดวงตาที่ลึกซึ้งและล้ำลึกของเขา “ไปให้พ้น” เสียงของเขาต่ำลงและน่ากลัวราวกับเสียงคำรามที่ลึกล้ำและเกรี้ยวกราดของสัตว์