บทที่ 942

เธอเป็นเหมือนจักรพรรดินีที่ยืนอยู่บนไหล่ของยักษ์มองไปยังประชาชนของเธออย่างหยิ่งยโส “คุณได้ดื่มน้ำแห่งลีธีแล้วหรือยัง เจย์บี้? ได้ข้ามสะพานไปยมโลกหรือยัง? คุณจะยังจำฉันได้อยู่ไหม?” “ฉันขอโทษ ฉันยังไปกับคุณไม่ได้ ฉันต้องอยู่ที่นี่และทำสิ่งที่คุณได้เริ่มไว้ให้เสร็จและตามหาลูกชายของเรา ฉันยังต้องการอยู่ที่นี่และรอการกลับมาของคุณ” ลมกระโชกแรงขึ้นมาจากพื้นดิน ขจัดเสียงกรอบแกรบของฤดูใบไม้ร่วงและต้อนรับความหนาวเย็นอันโหดร้ายของฤดูหนาว เช่นเดียวกับฤดูหนาว แองเจลีนก็ยิ่งรู้สึกหนาวเหน็บขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเธอเฝ้ารอ ด้วยวิธีการที่โหดเหี้ยมและไร้ความปรานี เธอจึงได้บังคับให้ตระกูลไททัส ตระกูลเบล ตระกูลอาเรสและตระกูลเซเวียร์ ยอมจำนนอย่างรวดเร็ว ไม่กี่ปีต่อมา ณ หมู่บ้านชาวประมง ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเก็บหอยแมลงภู่น้ำจืดอยู่ที่ริมแม่น้ำ โดยมีเด็กวัย 4 ขวบอยู่บนหลังของเธอ ผู้หญิงหลายคนเยาะเย้ยเธอและพูดว่า “นั่นเธอหนิ ผู้หญิงที่พาผู้ชายป่าเถื่อนกลับมาด้วยเมื่อสองสามปีก่อนและแต่งงานกับเขา ฉันได้ยินมาว่าผู้ชายคนนั้นได้พาผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ในสภาพผักกลับมาด้วยนะ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ เธอไม่เพียงแต

บทก่อนหน้า 942/1292 บทต่อไป