บทที่ 1273

คาร์สันพูดสวนกลับอย่างขุ่นเคือง “เลิกทำตัวกวนประสาทได้แล้ว ฉันขอเตือนนายเลยนะให้รีบบอกข้อความที่รอนทิ้งไว้ให้เร็ว ๆ พอเสร็จเรื่องก็ไสหัวกลิ้งลงเขากลับไปซะ” เจย์เชื่อว่าพอพวกเขาหมดประโยชน์ นายท่านยอร์กคงจะให้พวกเขาได้กลิ้งลงเขาไปจริง ๆ แน่ วันนี้เจย์ปั่นหัวสเปนเซอร์มาทั้งวัน แถมเขายังทำให้ชายที่อารมณ์ดีสามารถโมโหเดือดดาลได้ ดังนั้นเขาจึงรู้ว่านี่เป็นเวลาที่จะต้องยอมอ่อนลงให้แล้ว เขาพูดอย่างสุขุมว่า “เมื่อวานนี้เราพักที่โรงแรมฟลาวเวอร์ซิตี้ และเราก็โชคดีได้บังเอิญเจอคุณรอนเข้า” สเปนเซอร์หรี่ตามองและเปิดโปงคำโกหกของเจย์ “รอนนี่ของเรานั้นป่วยมากแถมยังนอนติดเตียง เขาขยับตัวแทบไม่ได้แล้วนายไปบังเอิญเจอเขาบนเตียงเหรอไง?” เจย์คิ้วกระตุกขณะคิดว่าจินตนาการของลุงเขานี่ช่างบรรเจิดเสียจริง “เรื่องมันยาว พวกเราเพิ่งมาถึงโรงแรมฟลาวเวอร์ซิตี้เมื่อคืนแล้วก็รู้สึกหนาวเพราะอากาศเย็นเฉียบของที่นี่ ดังนั้นเราเลยคิดว่าจะดื่มเหล้าให้ร่างกายอบอุ่นหน่อย ใครจะไปคิดว่าเพื่อนของผมคนนี้จะคออ่อนปานนั้น? แค่กินเข้าไปไม่กี่อึกก็เมาปลิ้นจนคุมตัวเองไม่ได้ แหกปากร้องตะโกนจนรบกวนคนที่พักห้องข้างล่าง-” สเปนเซอร์โบกม