Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

บทที่ 469

หลังจากที่โรสกลับมาที่ห้องเช่าของเธอ เธอก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงพรางถอนหายใจเป็นระยะ ๆ ขณะที่โจเซฟินกำลังพอกหน้าอยู่นั้น เธอก็รู้สึกสับสนเมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจซ้ำ ๆ “เกิดอะไรขึ้น?” โจเซฟินถาม โรสพูดอย่างหดหู่ใจ “วันนี้ฉันเจอคน ๆ หนึ่ง แล้วบอกว่าฉันน่าเกลียด” ทันทีที่โจเซฟินลอกที่มาส์กหน้าออกและแผดเสียงออกมา “ใครพูดอย่างนั้น? ให้ฉันไปฉีกปากของเธอสักทีเถอะ” “เป็นเด็กสาว” “หยาบคายอะไรอย่างนี้!” โจเซฟินโพล่งออกมาทันที “ช่างมันเถอะ คำพูดของเด็กไม่มีพิษมีภัยหรอก” โรสตอบ โจเซฟินมองโรสที่หดหู่พรางปลอบประโลมเธอ “ในเมื่อรู้ดีว่าคำพูดของเด็กไม่มีพิษไม่มีภัย แล้วทำไมยังทำหน้าบูดเบี้ยวอยู่ล่ะ?” เธอลุกขึ้นนั่งอย่างเศร้าโศก “โจเซฟิน ฉันคิดว่าวันนี้ฉันเห็นพี่ชายของเธอด้วย” ปากของโจเซฟินอ้าค้างด้วยความตกใจ “บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้ว่าไหม?” “บังเอิญถึงสองครั้งเลยเหรอ?” โรสชูสองนิ้ว “พี่ชายของฉันจำเธอได้หรือเปล่า?” โจเซฟินรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อเธอเห็นว่าโรสดูสิ้นหวังเพียงใด โรสร้องเสียงดังออกมาว่า “โจเซฟิน เขาจำฉันไม่ได้” โจเซฟิน “...” เธอหยิบกระดาษทิชชู่หนึ่งห่อแล้วยื

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.