Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

บทที่ 309

เมื่อถูกคุณลุงคุณป้าหลายคนจ้องมอง เซ็ตตี้น้อยก็ค่อนข้างจะเขินอาย เธอซบหน้าลงกับอกของเจย์อย่างเขินอายจากนั้นเธอก็เปิดตาเพียงข้างเดียวเพื่อมองสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยอย่างไร้เดียงสา การกระทำที่เขินอายของเธอทำให้เจย์ยิ้มออกมาอ่อนโยน “เธอเขินเหรอ?” เซ็ตตี้น้อยกอดรอบคอเขาและถามอย่างเขินอายว่า “คุณลุง ทำไมพวกเขามองมาที่หนู?” เจย์กวาดตาไปรอบ ๆ ห้องอาหารด้วยสายตาเขร่งขรึม และพนักงานก็กลับไปคลุกตัวกับงานอย่างทันทีทันใด เจย์บอกกับเซ็ตตี้น้อย “บางทีอาจจะเพราะว่าเธอน่ารักเกินไป” เซ็ตตี้น้อยมองเจย์ด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉย “มีอะไรเหรอ?” เจย์ถามเธอ “คุณลุง นี่เป็นครั้งแรกเลยที่คุณลุงชมเซ็ตตี้น้อย” เซ็ตตี้ไม่อาจจะซ่อนความแปลกใจในดวงตาไว้ได้ เจย์นิ่วหน้า “อย่างงั้นเหรอ?” ในตอนนี้ เจย์อยากเลือกเฟ้นทุกความทรงจำที่เขาไม่ใส่ใจเซ็ตตี้น้อยลืมไว้ในอดีต “ฉันจะจำไว้เสมอว่าจะชมเชยเธอ จากนี้ต่อไปจะไม่มีหยุดชมเธอเลย” ดวงตาของเซ็ตตี้น้อยแสดงให้เห็นรอยยิ้ม ดวงตาดำของเธอทั้งบริสุทธิ์และสดใส “คุณลุงดูหล่อตอนที่ไม่โกรธ” “อย่างนั้นเหรอ?” คู่พ่อลูกเดินมาที่โต๊ะด้านหน้าของห้องอาหารในขณะที่กำลังพูดคุยกัน เมื่อเธอเห็

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.