บทที่ 168

"ใครเล่นตัว? นายเองไม่ใช่เหรอที่ชวนฉัน ไม่ใช่รึไง?" โรสโมโห "งั้นเหรอ? แล้วหกปีที่แล้วล่ะ? ใครกันที่ชวนฉันขึ้นเตียง?" เสียงอันน่าหลงไหลของเจย์ทำให้หน้าของเธอร้อนและหายใจหนักหน่วง มันทำให้เธอไม่สบายใจอย่างเหลือเชื่อ "ฉันยังเด็กและโง่เขลา ฉันมันตาบอด หัวใจของฉันถูกปกคลุมด้วยน้ำมัน มันมีอะไรผิดปกติกับฉัน นั่นจึงทำให้ฉันทำผิดพลาด ถ้าฉันย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะไม่เลือกแบบนั้น ฉันจะเลือกเดินอ้อมไปหากเห็นนาย..." เธอกล่าวอย่างไม่เป็นธรรมชาติ มีความหนาวเย็นในดวงตาของเจย์ เขายืดหลังตรง ยืนตัวตรงแล้วมองโรสด้วยการหมิ่นประมาท "จำสิ่งที่เธอพูดวันนี้ไว้ และเธอก็ไม่ควรจะมีความคิดน่าขันกับฉัน ไม่งั้น ฉันจะทำให้เธอทุกข์ทรมาน" โรสก้มหัวแล้วพึมพำ "นายก็ไม่ได้ทำให้มันดีขึ้นอยู่แล้วตอนนี้" "มันจะแย่ยิ่งกว่าตอนนี้อีก" โรสถึงกับสั่นสะท้านกับเสียงอันชั่วร้ายของเจย์ มันเหมือนเสียงร่ายคาถาสั่งตายของปีศาจ โรสหยิบกระเป๋าของเธอแล้ววิ่งจากไป แต่เจย์พลันกล่าว "เต้นรำกับฉัน มันเป็นคำขอในวันเกิดของโจเซฟิน" เท้าของโรสหยุดนิ่งอยู่กลางอากาศ และหลังจากพักหนึ่ง เธอก็นำมันเหยียบลงพื้น "วอลซ์กับฉัน แล้วเธอจะไม่ต้องจ่าย

บทก่อนหน้า 168/1292 บทต่อไป