บทที่ 930

“เหมือนว่าเขาจะเอาแต่ใจนะเนี่ย!” ลาน่ายิ้มเมื่อได้ยินเช่นนั้น แล้วก็พูดกับเฟนด์และเซเลน่าว่า “เดี๋ยวดูเขาเสียนิ้วไปแล้วกันนะ!” “ลุง! ลุงสุดที่รักของผม! ในที่สุดก็มาแล้ว!” นายน้อยควินตันลุกขึ้นจากพื้นขณะที่ขาชาจากการคุกเข่า “เกือบตายใต้แสงแดดนี่เลยนะ มันช่วยไม่ได้เลยที่เราขายขี้หน้า คุกเข่าที่สาธารณะแบบนี้ด้วยนะ!” “ถูกต้อง ราชาสงครามฮันเตอร์ มัวร์ คนพวกน่ารังเกียจมาก! ไม่ใช่แค่กระทืบเรานะ แต่ยังบังคับให้เราคุกเข่าใต้แสงแดดนี่ด้วย!” นายน้อยคนหนึ่งช่วยอธิบายสถานการณ์ “ถูกต้อง ราชาแห่งสงครามฮันเตอร์ มัวร์! ผู้หญิงคนนั้นกล้าพูดเลยว่าเธอไม่กลัวคุณแม้ว่าคุณจะมา!” นายน้อยอีกคนพูดขณะที่เขายืนขึ้นปัดหัวเข่า “คุณลุง ผู้หญิงที่สวมหน้ากากนั่น น่ารังเกียจสิ้นดี! ผมใจดีที่จะเลี้ยงอาหาร แต่กลับถูกปฏิเสธ แล้วก็มาบอกว่าผมไปล้อเลียนเรื่องที่พวกเขาจน เราทะเลาะกันเพราะพวกนั้นไม่เคารพตระกูลควินตัน!” คาเลบชี้ไปที่ทั้งสามคนนั้นและเล่าต่อ “ตกลง เข้าใจแล้ว” ฮันเตอร์พยักหน้าและเดินเข้าไปหา “พวกเธอกล้ามากนะ จะบอกอะไรให้ รู้ไหมว่านี่ใคร? นายน้อยตระกูลควินตัน และหลานชายฉัน พวกเธอไม่ใช่แค่กระทืบเขา แต่ยังให้คุ