บทที่ 857

“เฮ้ แน่นอน! ฉันยังไม่ได้ไปเที่ยวรอบ ๆ ที่นี่เลย!” อดัมและไรลี่ย์ยิ้มก่อนที่พวกเขาจะเดินจากไป ไรลี่ย์ไม่อยากจะเชื่อเลยและกระซิบกับเขาว่า “จริงจังนะอดัม? ทำไมนายต้องใช้ข้ออ้างเรื่องเดียวกับฉันด้วย?” “ฉันก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ แล้วทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นล่ะ? ฉันยังสังเกตเห็นว่าทุกคนมองมาที่เราแปลก ๆ… อย่าบอกนะว่าคนอื่น ๆ ก็ใช้เรื่องเดียวกันด้วย? คงไม่มีใครเชื่อเราแน่ถ้าเป็นแบบนั้น!” อดัมรู้สึกหมดหนทาง “นั่นสิ? มันจะทำให้เกิดความสงสัยได้ ถ้าเราทุกคนใช้ข้อแก้ตัวเรื่องเดียวกัน และอาจารย์คงจะไม่มีความสุขแน่ถ้าตัวตนของเขาในฐานะนักรบสูงสุดถูกเปิดเผย!” ในตอนนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงของวิลเลี่ยมขณะที่เขาเดินเข้ามาหา รอยยิ้มนิด ๆ ปรากฏบนใบหน้าของเขาขณะที่เขาเดินเข้ามา “เหลือแค่อีธานคนเดียวที่ยังมาไม่ถึง หวังว่าเขาคงจะไม่ใช้ข้อแก้ตัวเรื่องเดียวกัน!” แอ็บเนอร์ยิ้มอย่างขมขื่นออกมาขณะที่เขาก็เดินเข้ามาร่วมด้วย “ไม่ว่ายังไงก็ตาม มันไม่สำคัญหรอกว่าพวกเขาจะสงสัยเกี่ยวกับเราหรือไม่ พวกเขาสอบสวนพวกเราเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้อยู่แล้ว จริงไหม? แน่นอน ท่านอาจารย์อาจไม่พอใจกับเรื่องนี้!” “เบา ๆ หน่อยส