บทที่ 742

เฟเบียนชอบมากที่ได้ยินทิโมธีพูดเช่นนั้น เขายิ้มด้วยความพอใจและพูดว่า “นายน้อยเดรค นายช่างมีเมตตาเสียจริง ฉันต่างหากที่ต้องต้อนรับนายเป็นการขอบคุณ ได้ยินมาว่านายไล่เขาออกเพื่อลูกชายของฉัน งั้นเหรอ? จะตอบแทนความใจดีของนายยังไงดีล่ะ?” เฟนด์รู้สึกเซ็งมากกับการแสดงของคนพวกนี้ เขาพูดเสียงแข็ง “ใครจะเลี้ยงใครก็ไม่เกี่ยวกับผมหรอกนะ คุณควรจะจ่ายหมื่นล้านเหรียญมาซะ ก่อนที่ผมจะหมดความอดทน” แคดมัสอึ้งไปครู่นึงกับความกล้าของเฟนด์ แต่มันก็หายไปทันควันเมื่อเขาแสยะยิ้ม “ไอ้หนุ่ม นายนี่ปากดีจริงนะ นายกล้าดียังไงมาพูดกับพวกเราแบบนั้น ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าฉันเป็นถึงจอมพล?” เฟนด์หัวเราะอย่างหยิ่งยโส “ฮ่าฮ่า! ฉันจะนับถือจอมพลที่ไม่รู้ถูกผิดได้ยังไง? คุณมันก็แค่จอมพล คนอย่างคุณไม่สมควรได้รับความเคารพจากฉันหรอก” “ให้ตาย นายนี่มันหัวแข็งซะจริง!” แคดมัสกำหมัดแน่นแล้วแสยะยิ้ม “ถ้างั้นมาดูกันดีกว่า ว่าหัวของนายกับหมัดของฉัน อะไรจะแข็งกว่ากัน!” เขาก้าวออกไปข้างหน้า แล้วพุ่งไปหาเฟนด์ทันที หมัดของเขามุ่งไปที่เฟนด์ เฟนด์แสยะยิ้ม เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นกำลังพุ่งเข้ามาโจมตีเขา เฟนด์หัวเราะเยาะ เขากำหมัดแน่น แล้วต่อยไปท