บทที่ 705

เอเลนถอนหายใจออกมาอย่างเย็นชา รอยยิ้มที่มุมปากก่อตัวขึ้นอย่างเยือกเย็น “อะแฮ่ม! เฟนด์เนื่องจากเป็นโอกาสที่หาได้ยากที่ทุกคนจะมารวมตัวกันมาทานอาหารกลางวัน วันนี้ฉันจ่ายเอง!” จู่ ๆ ฟีโอน่าก็พูดขึ้นมา พร้อมกับหัวเราะเบา ๆ เฟนด์ละเซเลน่ามองหน้ากันทันที ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ความคิดที่ว่าฟีโอน่าใจกว้างและเลี้ยงอาหารกลางวันทุกคนด้วยเงินของเธอเองไม่เคยคิดมาก่อนเลย “แม่ครับ แม่แน่ใจเหรอ? เดี๋ยวผมจ่ายเองก็ได้ ดีไหม? ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมันหรอก!” สีหน้าของแสดงออกอย่างถ่อมตัว เขายิ้มและเสนอที่จะจ่ายเอง “เฮ้! วันนี้ฉันมีความสุขมาก อีกอย่างตอนนี้ฉันมีเงินแล้ว ไม่ใช่ฟีโอน่าคนเก่าอีกต่อไป ที่จนและไร้ค่า นี่มันก็แค่มื้อเที่ยงเดี๋ยวฉันจะจ่ายเอง!” ฟีโอน่าพูดตอบกลับมาเสียงดัง เห็นได้ชัดว่าเธออารมณ์จริง ๆ “หึหึ มันไม่ง่ายเลยที่คนจะเปลี่ยนไป แม่ แม่เคยเป็นคนขี้เหนียวหนิ แม่จะไม่จ่ายเลยแม้ว่าจะมีใครให้แม่ออกเงินก็ตาม ผมไม่คิดเลยว่าแม่จะมารู้สึกผิดชอบชั่วดีตอนนี้!” เบ็นพูดยิ้ม ๆ “ลูกพูดเรื่องอะไร? ลูกหมายความว่าแม่ขี้เหนี้ยวเหรอ? เมื่อก่อนเรายากจน แม่เป็นคนประหยัด เข้าใจไหม? ค