บทที่ 674

“โอ๊ย!” ไวท์ตี้ร้องด้วยความเจ็บปวด หน้าผากของเขาปรากฏเส้นเลือดขึ้นมา “กระทืบมัน!” ไวท์ตี้สั่งเสียงดังสนั่นขณะกัดฟัน “ลูกพี่แองกิส นี่มัน...” ลูกน้องของเขาตกใจมากเมื่อดูจากการโจมตีของเฟนด์แล้ว เขาไม่ใช่คนธรรมดาแน่ ๆ แม้ว่าพวกเขาจะมีคนมากกว่า แต่ก็อาจจะต่อกรด้วยไม่ได้ “ออกไป อย่ามากวนอารมณ์ฉัน” เฟนด์บ่นเมื่อเห็นว่ามีคนเข้ามามากขึ้น ลูกค้าที่เข้ามาใหม่ก็พากันมองพวกเขา ฟีลิกซ์มองไปที่เฟนด์ทันทีที่ได้ยิน “น-นายท่าน แล้วพวกเราล่ะ? ไปได้หรือยัง?” “ไสหัวไป! พวกแกทุกคนออกไปซะ! เห็นพวกแกแล้วปวดหัว!” เฟนด์มองอย่างเหลืออดและโบกมือ “ตกลง! งั้นผมไปแล้ว!” ฟีลิกซ์มีความสุขมากเมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาพยักหน้าทันทีและยืนขึ้นพร้อมกับลูกน้อง “พวกแกโง่เหรอ? ทำไมยังยืนอยู่ได้? ตามเรามาซี่! นี่คือคุณทันย่าจากตระกูลเดรค นั่นก็คุณชารอนจากตระกูลจอร์จ!” ฟีลิกซ์มองคนที่ยังยืนอยู่ จากนั้นเขาก็มองไปที่แองกิสที่กำลังเจ็บปวดอยู่ “แองกิส แกมันโง่ เห็นฉันคุกเข่าอยู่ยังจะกล้าสร้างเรื่องให้คุณทันย่ากับคนอื่น ๆ อีก กำลังทำภารกิจฆ่าตัวตายอยู่เหรอ?” “ท-ทำไมพูดแบบนั้น?!” แองกิสอยากจะสลบด้วยความโกรธ “ทำไม... ทำไมไม่บอกใ