บทที่ 667

อีวอนน์พูดไม่ออก เธอเดินอยู่ข้างหลังชารอนและตบหลังเธอ แล้วเดินออกไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น "อ๊า!" ความเจ็บปวดแผ่ซ่านทั่วหลังของชารอนทำให้เธอตะโกนออกมาดัง ๆ ดวงตาเบิกกว้างราวกับจานรอง “อีวอนน์ เดรค เธอทำอะไรเนี่ย!” อีวอนน์ยิ้มอย่างไร้หัวใจและส่ายหน้า “ก็เพิ่งบอกว่าอยากโดนตบไม่ใช่เหรอ? ก็เลยทำเป็นว่าเป็นเฟนด์ที่ตบยังไงล่ะ” ชารอนตกตะลึง เธอไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดี เธอกำลังโกรธจัด “มัน มันจะเหมือนกันได้ยังไง?” ถ้าเป็นเฟนด์จริง ๆ มันก็อาจจะหมายความว่าเขาสนใจในตัวเธออยู่บ้าง หากเป็นเช่นนั้น แม้ว่าจะถูกตีจนช้ำแต่หัวใจเธอก็เต็มไปด้วยความยินดี อย่างไรก็ตาม เธอต้องอยู่ในความเป็นจริงที่ว่า เฟนด์ ไอ้โง่นี่ไม่เคยให้โอกาสเธอเลย เธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงอีกต่อไปแล้ว “ไปกันเถอะ นี่เป็นครั้งแรกที่เฟนด์เลี้ยงข้าวเราเลย เพราะงั้นก็เร็วเข้าเถอะ!” ความรักและความภักดีของชารอนที่มีให้เฟนด์ทำให้ทันย่าถอนหายใจ เธอไม่คิดว่าความรักจะเป็นแบบนี้ มันคือความหลงใหล ครอบงำจนสูญเสียความรู้สึกของตัวเอง อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ในปัจจุบันก็คือความรักที่ไม่สมหวังอยู่ดี สุดท้ายแล้ว ด้วยความสวยงามและหุ่นที่ดีข