บทที่ 489

สมองอันน้อยนิดของอีวานไม่สามารถเข้าใจได้ เฟนด์ไปเอาเงินมาจากไหนกัน? 95 ล้าน? เขาบ้าไปแล้วเหรอ? อีวานขบกรามแล้วกัดฟันแน่น เขาหยุด ก่อนที่จะพูดว่า “ก็ได้ วันนี้ฉันโชคไม่ดี คราวนี้ฉันจะยอมแพ้แก อย่างไรก็ตาม ฉันอยากจะรู้จริง ๆ ว่าแกจงใจเพิ่มราคาเพื่อจะหลอกฉันหรือเปล่า แกมีเงินเยอะถึงขนาดนั้นเลยเหรอ? หึ! ถ้าแกไม่เอาเงินเก้าสิบห้าล้านออกมาตอนนี้ ทุก ๆ คนในนี้ รวมถึงฝ่ายบริหารระดับสูงของโรงประมูล จะไม่มีทางปล่อยให้แกหนีไปแน่!” “เก้าสิบห้าล้าน! ช่างเป็นราคาที่เหลือเชื่อจริง ๆ !” “ใช่เลย! ลูกเขยที่ถูกเก็บมาเลี้ยงยอมจ่ายเก้าสิบห้าล้านได้ยังไงกัน? มันก็แค่บ้านพัก! นั่นเกือบจะถึงหนึ่งร้อยล้านแล้ว!” “เจ้าของบ้านพักหลังนี้ที่เอาบ้านประมูล คงตกใจจนเกือบตายแน่กับเงินที่เขาจะได้!” นักธุรกิจที่ร่ำรวยต่างก็ตกตะลึงเช่นกัน สายตาที่มองมาที่เฟนด์ไม่ลงเหลือการดูถูก หรือเยาะเย้ย แต่กลับแทนที่ด้วยความเห็นชอบ และการเคารพนับถือ พวกเขาทุกคนรู้ว่าคงไม่มีใครกล้าถลุงเงินแบบนี้ นอกจากคน ๆ นั้น จะไม่ใช่คนธรรมดา “ฮ่าฮ่า! ยอมแพ้แล้วสินะ? ดีเลย!” เฟนด์เค้นหัวเราะออกมาจากใจ แล้วหันไปพูดกับผู้ประมูลว่า “เคาะ แล้ว