บทที่ 462

การปาเข็มเงินเป็นหนึ่งในอาวุธลับของเฟนด์ เขาฝึกฝนอาวุธลับนี้เป็นเวลาเกือบหนึ่งปีเต็ม เขาฆ่าศัตรูได้อย่างง่ายดายด้วยอาวุธลับนี้ในสนามรบ อย่างไรก็ตามมีบางคนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและหลบการโจมตีได้ขณะที่พวกเขาเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะมีนักสู้ฝีมือดีหลายคนในกลุ่มคนของพรรคอินทรี ถึงแม้ว่าจะเป็นอย่างนั้นแต่กลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้าเขาต่างก็ตกตะลึงด้วยความหวาดกลัว “มันเกิดอะไรขึ้น?” “พ-พวกเขาล้มลงได้ยังไง? ทำไมพวกเขาถึงล้มลงไปเพียงเพราะการโบกมือของเขา? นี่มันแปลกเกินไปแล้ว!” “ลุกขึ้นสิ! ดูเหมือนว่าพวกเขาจะตายแล้ว...พวกเขาตายกันหมดแล้ว!” คนพวกนี้ที่ไม่ได้สนใจเฟนด์มากนัก เมื่อกี้ก็ตกใจกับเหตุการณ์แปลก ๆ นี้ “ไทเกอร์ ฉันไม่จำเป็นต้องใช้ท่านี้ตั้งแต่แรก! เพราะฉันไม่จำเป็นต้องใช้มันเพื่อต่อสู้กับคนไร้ประโยชน์พวกนี้ แต่ฉันใช้มันเพื่อแสดงให้นายเห็นและทำให้นายเข้าใจว่าการที่นายมาที่นี่ นายไม่ได้ช่วยอะไรเลยนอกจากเพิ่มปัญหาให้มากขึ้น! แค่ฉันคนเดียวก็พอแล้ว!” เฟนด์หันกลับมาอย่างไม่พอใจและพูดกับไทเกอร์อย่างเฉยเมย “พี่ใหญ่ คุณ...คุณเก่งเกินไปแล้ว!” ไทเกอร์กลัวมากจนตัวสั่นขณะที่เขาพูดเ