บทที่ 448

“ฉันไม่ได้โกหกนะน้องชาย ขอบคุณสำหรับความหวังดีแต่นายไม่ควรมายุ่ง!” เบลคทนไม่ไหวอีกต่อไปน้ำตาไหลลงมาจากหางตาของเธอ เธอไม่เคยรู้สึกหมดหนทางเช่นนี้มาก่อน เธอไม่เคยรู้สึกว่าการตายยังจะดีกว่าการมีชีวิตอยู่เหมือนอย่างที่เธอรู้สึกในตอนนี้ “เฮ้อ คุณยังอยู่ที่นี่ ฉันไม่เคยเห็นใครที่ตะโกนขอความช่วยเหลือถ้าพวกเขามาอย่างเต็มใจจริง ๆ! ฉันลังเลก่อนที่จะเข้ามาแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คำว่า ‘ช่วยด้วย’ บอกฉันว่าคุณทั้งสองคนถูกบังคับให้ทำสิ่งนี้!” เฟนด์พูดอย่างเปิดเผย “บอกฉันมาตรง ๆ ว่าผู้ชายคนนี้บังคับให้คุณทำแบบนี้หรือเปล่า? ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันจะฆ่าเขาเพื่อช่วยคุณเอง!” “ไอ้หนุ่ม ล้อเล่นเหรอ? แกเป็นแค่ทหารธรรมดา แกกล้าดียังไงถึงคิดที่จะฆ่าราชาแห่งสงคราม? ฉันเคยเห็นคนโง่มามากมายแต่ฉันยังไม่เคยเห็นใครโง่เท่าแกมาก่อน!” ราชาแห่งสงครามซัทเธอร์แลนด์หัวเราะ เขาคิดว่าชายหนุ่มตรงหน้าเขาเป็นไอ้โง่ที่กล้ามาก ความแตกต่างระหว่างทหารธรรมดากับราชาแห่งสงครามนั้นต่างกันมาก มันไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย “ฉัน...” เบลคมองไปที่เฟนด์แต่ก็ยังเลือกที่จะเงียบ “ฮ่า ๆ คุณกล้าพอที่จะขอความช่วยเหลือแต่ไม่กล้าที่จะเป