บทที่ 437

เดนนิสคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เขาได้ยินแล้วพูดว่า “สวัสดีครับราชาแห่งสงครามซัทเธอร์แลนด์ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ!” “ใช่ครับ ราชาแห่งสงครามซัทเธอร์แลนด์ ยังสง่างามเหมือนเคยเลยนะครับ” ผู้บังคับบัญชาและจอมพลจำนวนนึงเดินเข้ามาทักทายแม็กนัสพร้อมกับรอยยิ้ม ทันทีที่เห็นเขาเดินเข้ามาด้านใน “ฮ่าฮ่า ไม่เห็นต้องสุภาพกับฉันเลย เราไม่ได้อยู่ในสนามรบแล้วนะ และตำแหน่งของพวกเราก็ไม่ได้ต่างกันขนาดนั้น พวกเราก็ต่างเป็นเพื่อนกัน และเป็นคนที่สร้างเกียรติให้กับประเทศ พวกเรามาสนุกกับงานนี้กันดีกว่า! ดื่มและกินให้หนำใจไปเลย!” แม็กนัสพูดด้วยรอยยิ้ม ราวกับเป็นเรื่องสบาย ๆ “ราชาแห่งสงครามซัทเธอร์แลนด์นี่เป็นคนง่าย ๆ จริง ๆ เลย!” “ใช่ ฉันได้ยินมาว่าเขาดูแลพวกทหารตอนอยู่ในสนามรบล่ะ เคยมีครั้งนึง เขาแบกทหารที่บาดเจ็บไปกว่าร้อยกิโลในตอนกลางคืนเพื่อส่งเขาไปโรงพยาบาลด้วย เขาช่วยชีวิตทหารคนนั้นไว้!” ทหารหลายนายมองมาที่แม็กนัสด้วยความยำเกรง เมื่อพวกเขาได้ยินเกียรติศักดิ์ของราชาแห่งสงครามซัทเธอร์แลนด์ ราชาแห่งสงครามช่างสมควรได้รับความเคารพจากทุกคนจริง ๆ แม็กนัสไม่มีทางหุบยิ้มหลังจากได้ยินเรื่องพวกนี้แน่ “ราชาแห่งสงค