บทที่ 408

“ให้ปล่อยไปงั้นเหรอ? ฉันปล่อยเรื่องนี้ไปไม่ได้หรอกเคน!” “นายสัญญาแล้วนะว่าจะช่วยฉัน นายรู้ไหม? ฉันจะให้ผู้หญิงคนหนึ่งกับนาย!” สีหน้าของฟลินน์แสดงออกอย่างป่าเถื่อนในขณะที่เขาพูดพร้อมกับยิ้ม “นายน้อยเบนอย่าพูดอะไรอีกเลย นายอยากตายงั้นเหรอ?” สีหน้าของแดนช่างมืดมนจนดูเหมือนกับเมฆพายุฝนกำลังปกคลุมอยู่ เขาส่งสายตาเยาะเย้ยใส่ฟลินน์ “อะไรนะ? ฉันอยากตาย? ฮ่า ๆ นายหมายถึงอะไร ไม่มีทาง นายเอาชนะหมอนี่ไม่ได้งั้นเหรอ!” ฟลินน์ยังคงไม่รู้ถึงสถานการณ์ เขาพูดพร้อมกับหัวเราะไปด้วย “พวกเขากำลังบอกให้แกหุบปาก ไม่ได้ยินงั้นเหรอ?” เฟนด์ไม่อยากโต้เถียงเรื่องไร้สาระกับหมอนี่ เขาเตะเท้าลงบนพื้นและพุ่งไปข้างหน้า วินาทีถัดมาเขาก็ยืนอยู่ตรงหน้าฟลินน์เสียแล้ว เขาหันหลังให้กับชายอีกคน ปั๊ก! ฟลินน์กระเด็นถอยหลังและล้มลงกับพื้นอย่างแรง! เลือดทะลักออกมาจากปากและฟันหักไปหลายซี่ “ก-แกกล้าต่อยฉันเหรอ?” ฟลินน์โกรธมากจนหน้าซีดไปหมด “คุณทันย่าผมขอโทษด้วยจริง ๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ลูกพี่ลูกน้องของผมมาที่อาณาเขตกลาง เขาเลยหลงทางนิดหน่อยผมหวังว่าคุณจะเมตตาเขา” สีหน้าของเคนมืดลงเขาปาดเหงื่อเย็นออกจากหน