บทที่ 35

“พวกแกมีตั้งมากมาย แต่ไม่มีใครสามารถหยุดพวกเขาได้? ไม่มีใครตอบโต้กลับ? แกแค่นั่งดูพวกเขาทำลายร้านอย่างงั้นเหรอ” เมื่อมองไปที่คนของเขาที่ยืนอยู่ที่นั่น ไมเคิล ก็โกรธมาก “ฉันจ้างพวกแกเพื่ออะไร?” “นายน้อยวิลสัน ไม่ใช่ว่าเราไม่ได้ต่อสู้หรือหยุดพวกเขาไม่ได้ แต่เป็นเพราะเราไม่กล้าที่จะสู้!” ผู้จัดการไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ “เฟนด์ ไม่ใช่คนที่ทำสิ่งนี้ แต่เป็นบอดี้การ์ดของคุณทันย่า” “ทันย่า เดรก?” ไมเคิลกลืนน้ำลายเมื่อได้ยินชื่อ “ผู้หญิงคนนั้น ทำไมเธอถึงมาที่นี่และทำลายสถานที่ของเรา” “เอ่อ เธอเดินผ่านร้านอาหารของเรา แล้วคิดว่ามันดูดีเลยอยากจะแวะเข้ามาทานอาหาร หลังจากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเธอก็ปกป้องพวกเขาและบอกว่าเราไม่ควรแบล็กเมล์พวกเขา หลังจากนั้นเธอก็ทำลายสถานที่!” “สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเธอปล่อยให้เฟนด์ และคนอื่น ๆ จากไปโดยไม่ต้องจ่ายเงิน เธอยังเตือนเราว่าอย่าไปรบกวนพวกเขาอีกต่อไป!” ผู้จัดการถอนหายใจ “ท้ายที่สุดเฟนด์ และคุณเทย์เลอร์ ก็เป็นหนี้บุญคุณของคุณทันย่า ก่อนที่คุณเทย์เลอร์จะจากไปเธออยากให้ผมบอกกับคุณว่า คุณไม่ใช่สาเหตุที่พวกเขาไม่ยอมจ่ายเงินให้ แต่เป็นเพราะคุณทันย่าบอกให้พว