บทที่ 27

เซเลน่าไม่เคยตอบรับเขาเลยสักครั้ง นับประสาอะไรกับการที่เธอจะให้โอกาสเขา ในครั้งนี้ใครจะคิดว่าคน ๆ นี้จะใช้เล่ห์เหลี่ยมในการโกงเพื่อที่จะได้เจอเธอสักครั้ง “เอาล่ะ ฉันพูดในเรื่องที่ควรพูดไปหมดแล้ว พ่อแม่ของฉันยังรอฉันอยู่ชั้นล่าง! ไวน์นั้นควรจะถูกเรียกเก็บเงินเป็นแค่สองหมื่นต่อขวด และทั้งหมดควรเป็นสี่แสนแปดหมื่น เราจะตัดขวดที่เหลืออีกสิบแปดขวดที่เรายังไม่เปิดออกไป!” เมื่อเซเลน่าพูดประโยคสุดท้ายของเธอเสร็จ ก็หันกลับไปที่ประตูและเตรียมตัวออกไป "รอก่อน!" ขณะที่เธอกำลังจะเปิดประตูไมเคิลก็ลุกขึ้นยืน “เซเลน่าคุณคิดว่าไอ้สารเลวไร้ประโยชน์จะมีเงินมากพอที่จะจ่ายบิลสี่แสนแปดหมื่นหรือ” “ฉันเชื่อว่าเขาจะสามารถหาเงินได้ ถึงเขาจะไม่รวยเท่าคุณ แต่อย่างน้อยเขาก็จะไม่โกหกฉัน!” เซเลน่ากล่าวอย่างเย็นชา "ฮ่า ๆ ๆ ขอโทษทีเซเลน่า ที่ทำให้คุณคิดว่านี้เป็นการล้อเล่นเพียงเพื่อพบคุณเท่านั้น?” ไมเคิลเริ่มลุกเป็นไฟใบหน้าเป็นแดงและดวงตาของเขาก็ดูดุร้าย “คราวนี้ถ้าคุณไม่จ่ายแปดล้านสี่แสนอย่าคิดที่จะได้ออกไป!” "คุณ…" เซเลน่าไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าไมเคิล ผู้ดูอ่อนแออยู่ตลอดเวลาจะพูดเช่นนี้ เธอหันกลับมาและมองที่