บทที่ 2398

เขาไม่สนว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร เพราะไม่ว่าใครก็ไม่ควรเปิดประตูห้องของเขาอย่างไร้มารยาทแบบนี้อยู่ดี หากเขาอยู่ระหว่างการซึมซับความทรงจำ การถูกรบกวนเช่นนี้อาจทำให้เขาสูญเสียการควบคุมไปได้! “นายใช่ไหม! ต้องเป็นนายแน่!” กิลเบิร์ตชี้ไปที่เฟนด์ ดวงตาของเขาแดงก่ำ เฟนด์มองกิลเบิร์ตด้วยสายตาประหลาดใจ เพราะไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้กำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่ กิลเบิร์ตหัวเราะอย่างเย็นชา "อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่านายทำอะไร!" เฟนด์รู้สึกราวกับกิลเบิร์ตเสียสติไปแล้ว เขาไม่เคยออกจากห้องตัวเองด้วยซ้ำ แล้วเขาจะทำอะไรได้? ใบหน้าของเฟนด์มืดลงอย่างสิ้นเชิง ด้วยเหตุเพราะข้อกล่าวหาแสนประหลาด และการที่กิลเบิร์ตบุกเข้ามาในห้องเขาอย่างหยาบคาย ดาบวิญญาณก่อตัวอยู่ในมือของเขา เฟนด์ตัดสินใจแล้วว่าจะสอนบทเรียนให้กับกิลเบิร์ตอย่างสาสมแม้ว่ามันจะขัดกับกฎก็ตาม! กิลเบิร์ตดูคล้ายจะโกรธจัด เขาสั่นไปทั้งตัว “ว่ามาสิ! แล้วรู้สึกผิดบ้างไหม? นายเป็นคนปล่อยข้อมูลออกไปใช่หรือเปล่า!” เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออก เขาเอ่ยด้วยความโกรธว่า "สมองคุณมีปัญหาหรือเปล่า? กำลังพูดเรื่องอะไรกัน? รู้สึกผิดอะไร? ข้อมูลอะไร?" ร่างกายของกิลเบิร์ตสั่นเทิ้ม