บทที่ 2377

การสังหารอีกฝ่ายอย่างไม่มีเหตุผลจะทำให้อีกฝ่ายโกรธเคืองอย่างถึงที่สุดเท่านั้น และมันจะนำไปสู่การนองเลือดในที่สุด แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พบกัน แต่พวกเขาก็จะพยายามตามฆ่าอีกฝ่ายอยู่วันยันค่ำ แชนด์เลอร์อดไม่ได้ที่จะโกรธเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ “ผู้ฝึกยุทธพวกนั้นแค่หันหลังกลับและจากไปด้วยความยินดีหลังจากสังหารหมู่อีกฝ่าย แต่กับคนตัวเล็กอย่างพวกเรากลับต้องทนทุกข์ทรมาน “พวกเขาทำให้พวกอสูรโกรธ และคนที่ถูกโจมตีก็เป็นคนเหมือนกับพวกเรา เส้นทางบนหุบเขาสนธยานี้เคยเป็นเส้นทางที่ปลอดภัยที่สุด และโดยปกติแล้วจะมีสัตว์อสูรที่ไม่มีระดับการบ่มเพาะเพียงไม่กี่ตัวเท่านั้นที่อยู่ที่นี่ “แต่ต่อให้เราจะได้พบกับสัตว์อสูรที่แข็งแกร่ง แต่เมื่อมีการสังหารหมู่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ อสูรเหล่านั้นก็พากันคลุ้มคลั่ง พวกมันพากันออกมาจากป่าลึกและโจมตีมนุษย์ทุกคนที่ขวางหน้า!” แชนด์เลอร์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ความหงุดหงิดฝังลึกอยู่ในใบหน้าของเขา เฟนด์ขมวดคิ้ว เขาเข้าใจความรู้สึกของแชนด์เลอร์ดี รถม้าเคลื่อนไปข้างหน้า และทั้งสองก็จมอยู่กับความคิดของตัวเองอยู่ภายใน อย่างไรก็ตามเฟนด์มุ่งเน้นไปที่การฟื้นฟูร่างกายและจะพูดคุยกับแชนด์