บทที่ 2261

หลังจากแอบคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เขาก็พูดอย่างไม่เต็มใจขึ้นว่า “ถึงแม้ว่าศิษย์พี่เนลสันไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่คุณก็ต้องใช้เวลานั่งสมาธิและฟื้นฟูร่างกาย ทำไมคุณยังมายืนอยู่แบบนี้อีก? ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลืออะไรก็บอกมาได้เลย” สิ่งที่เขาพูดไม่ได้ฟังดูแปลกอะไร เนลสันหัวเราะเบา ๆ และพยักหน้าให้กริฟฟิน เนื่องจากอีกฝ่ายเจตนาดี เนลสันจึงไม่คิดที่จะโต้แย้งในสิ่งที่เขาพูด “ยังมีบางสิ่งบางอย่างที่ฉันยังไม่เข้าใจ เราพาศิษย์ร่วมสำนักมาที่นี่ยี่สิบคน แต่ทำไมถึงเหลือกันแค่สิบเก้าคนเท่านั้น?” ทุกคนเงียบไปหลังจากได้ยินคำถามของเนลสัน พวกเขามองหน้ากันและแววตาแปลก ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขา สีหน้าสงบสุขแต่เดิมของกริฟฟินกลับมืดมนขึ้นราวกับเผลอเกินแมลงเข้าไปหลายตัวทันที เนลสันรู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่งเมื่อเห็นสีหน้าแปลก ๆ บนใบหน้าของทุกคน เขาหันกลับไปมองฝูงชน ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าใครคือคนที่หายไป “เฟนด์อยู่ไหน? ฉันเห็นเขาก้าวขึ้นไปบนหุบเหวแห่งสุญญะด้วยตาของฉันเองแล้ว แต่ทำไมตอนนี้เขาถึงไม่อยู่ที่นี่ล่ะ? เกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือเปล่า?” เนลสันถามด้วยความประหม่าเล็กน้อย คนอื่น ๆ มีสีหน้าแปลกเสียยิ่