บทที่ 2220

เรื่องทั้งหมดนี้ผิดปกติไปหมด ทันใดนั้นเฟนด์ก็เงยหน้าขึ้นและพูดกับธีโอว่า "คุณบอกว่าศิษย์พี่เฮลธ์เห็นเรื่องทุกอย่างกับตาตัวเองเลยใช่ไหม? เขาไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและได้บอกทุกอย่างกับคุณแล้ว ผมพูดถูกหรือเปล่า?" ธีโอจ้องมองไปรอบ ๆ แต่ในไม่ช้าเขาก็สงบลงและพยักหน้า “ก็จริงน่ะสิ ศิษย์น้องเฮลธ์รู้สึกว่านายทำเกินไป ไม่มีใครยอมรับการกระทำที่น่ารังเกียจแบบนั้นได้ เขาถึงได้บอกทุกอย่างกับฉันอย่างหมดเปลือก! อย่ามาอ้างเลยว่าศิษย์น้องเฮลธ์ไม่เห็นอะไร ถึงแม้ว่าตอนนั้นเขาจะถูกทำร้ายอย่างหนัก แต่เขาไม่ได้บาดเจ็บสาหัสอะไรขนาดนั้น คนอื่น ๆ ต่างจดจ่ออยู่กับการต่อสู้ของตัวเอง แต่เขามีเวลาสังเกตทุกคนในตอนนั้น เขาถึงได้เห็นว่านายน่ารังเกียจขนาดไหน!" ธีโอเชิดหน้าและยืดอกขึ้นในขณะที่เขาพูดอย่างชอบธรรม ราวกับว่าเขาเป็นผู้ส่งสารแห่งความยุติธรรมที่กำลังตำหนิคนร้ายกาจอย่างน่ารังเกียจไร้ยางอายอย่างเฟนด์ เฟนด์กลั้วหัวเราะ ก่อนจะเริ่มหัวเราะเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่ธีโอพูด การกลั้นหัวเราะของเฟนด์ดูไม่ต่างจากเสียงหัวเราะเยาะเย้ยของอีกฝ่ายอย่างเห็นได้ชัด ทันใดนั้นเขามองไปยังจุดที่ศิษย์ของสำนักสหัสบรรณรวมตัวกันอยู่ เ