บทที่ 2177

“ถ้าบัตรผ่านเหล่านี้ถูกมอบให้กับสำนักวายชนม์โดยสำนักสหัสบรรณ นี่ก็หมายความว่าสำนักทั้งสองได้บรรลุข้อตกลงบางอย่างกันไปแล้วใช่ไหม?” ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์พยักหน้า และสีหน้าแปลก ๆ ปรากฏบนใบหน้าของเขา เขาดูคล้ายจะคร่ำครวญและพูดตะกุกตะกักไปพร้อมกัน “อย่างที่เธอคิดนั่นแหละ สำนักสหัสบรรณเป็นคนกระจายข่าวเรื่องนี้ไปยังสำนักวายชนม์เอง ส่วนที่น่าขันก็คือไม่เพียงแค่สำนักวายชนม์ได้รับอนุญาตเป็นจำนวนห้าสิบตำแหน่ง… แต่ตำหนักระดับสามสองแห่งจากทางใต้ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของสำนักวายชนม์ต่างก็ได้รับอนุญาตที่จำนวนยี่สิบตำแหน่งเหมือนเราเช่นกัน หมายความว่าสำนักทางเหนือและใต้ต่างมีจำนวนคนเท่ากัน” การแสดงออกของเฟนด์เปลี่ยนไปจนอีกฝ่ายอ่านไม่ออกว่าเขารู้สึกยังไงหลังจากได้ยินเช่นนั้น เห็นได้ชัดว่าเมื่อดูจากการกระทำของพวกเขาแล้ว ชายหนุ่มไม่เข้าใจว่าสำนักสหัสบรรณกำลังคิดอะไรอยู่ พวกเขาไม่รู้หรือว่าการทำเช่นนี้ถือเป็นการก้มหัวให้ศัตรูและเหยียดหยามตัวเอง? พวกเขากระจายทรัพยากรอย่างเท่าเทียมกัน และไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์หัวเราะเบา ๆ “เธอไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นงั้นเหรอ? ตอนที่ได้ยินเรื่องนี้ครั้